بازخوانی اصول و ضوابط طراحی مسکن در بافت های تاریخی(نمونه موردی: بافت تاریخی گرگان)

بافتهای تاریخی به عنوان هسته قدیمی و تاریخی دارای قابلیتهای بالفعل و بالقوهاند که در صورت عدم پیشبینی تمهیدات لازم، موجب آسیبهای جبرانناپذیر و اتلاف سرمایههای فرهنگی میشود. . با نگاهی به شهرهای تاریخی اروپا که در آنها بافت تاریخی شهرها یکی پس از دیگری برای استفاده امروزی مرمت و نوسازی می شوند، می توان رهیافت مناسبی را به دست آورد. این رهیافت چیزی نیست جزو استفاده مناسب دوباره از بخش قدیمی شهرها. پژوهش حاضر در نظر دارد تا با اشاره ای کوتاه به مبحث بافت های تاریخی و منشورهای ارایه شده در این زمینه، به معرفی منشور حفاظت از شهرها و مناطق شهری تاریخی (اکتبر 1987 -ایکوموس)، با تاکید بر یکی از اصول آن، مبنی بر حفظ شکل ظاهری در داخل و خارج ساختمان ها که با مقیاس، اندازه، سبک، مصالح ساختمانی، رنگ و تزیینات ، به بررسی این اصل در بافت تاریخی گرگان بپردازد؛ چرا که خانه ها، بخش عظیمی از کارکرد بافت شهرها و به ویژه بافت های تاریخی را در بردارد و در نتیجه، طراحی متناسب بنا، به بهبود بخش قابل توجهی از بافت کمک خواهد کرد. روش تحقیق توصیفی- تاریخی بوده و گردآوری اطلاعات، با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و بحث و تحلیل روی آن ها، صورت گرفته است. در پایان، نتایجی خاصل شد که نشان می دهد، عامل قابل توجه در طراحی مسکن در بافت تاریخی، هماهنگی در شکل، حجم و ارتفاع، با بناهای موجود پیرامون است. همچنین، دو عامل توجه به اقلیم و مصالح متناسب با ابنیه درون بافت، در درجات بعدی اهمیت قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

بافت های تاریخی ، طراحی در بافت تاریخی ، بافت تاریخی گرگان ، طراحی مسکن