بررسی پدیده خود شیفتگی در دیوان متنبی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 356
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MEAHB01_230
تاریخ نمایه سازی:
چکیده مقاله:
ابوطیب احمد بن حسین ملقب به متنبی شاعر پرآوازه ی ادبیات عرب در قرن چهارم است که می توان آثار خود شیفتگی را به طور واضح در شعرهای او یافت. بیشترین آثار خود شیفتگی در فخریات و مدحیات شاعر نمود پیدا کرده است. شاعر، در فخریات خود می پندارد که ارزش وی، بالا تر از همه و بر هر چیزی تواناست و هرچه بخواهد در مقابل اراده او مطیع است. به نظر وی ، خود یگانه ی روزگار و سر لوحه ی عزم و اراده است که در هستی مانندی ندارد و به تنهایی مرد فهم و اندیشه است. او خود را به تنهایی شاعر و دیگران را انعکاس آن می بیند. او در مدایح خود که عمدتا از خودش آغاز می شود ، روحیات و نفسانیت خویش را تمجید می کند و معتقد است که با این کار، مقام ممدوح، که شخصی مانند متنبی او را ستوده، بالا می رود.
نویسندگان
محمود آبدانان مهدی زاده
دانشیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه شهید چمران اهواز
کامران سلیمانی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی، دانشگاه شهید چمران اهواز.
زینب رحیم زاده
دانش آموخته زبان و ادبیات عربی، دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه