اثر نابرابری درآمد و آموزش بر سلامت در منتخبی از کشورهای درحال توسعه

در سال های اخیر، بهبود سلامت شرطی ضروری برای توسعه اقتصادی به شمار می رود، به این دلیل که بهبود سلامتی به عنوان عاملی برای افزایش امکانات اقتصادی تولید، درآمد بالقوه جمعیت را افزایش می دهد و با کاهش نرخ استهلاک سرمایه انسانی، باعث جذابیت سرمایه گذاری در آموزش می گردد. همچنین آموزش و درآمد سرانه، دو عامل مهم بیان کننده اثر نابرابری درآمد بر سلامت می باشند که باعث بهبود سلامت از طریق کاهش نابرابری درآمد می گردد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین اثر نابرابری درآمد، آموزش و رشد اقتصادی بر شاخص سلامت (امید به زندگی در بدو تولد) در منتخبی از کشورهای در حال توسعه با سطوح توسعه یافتگی متفاوت) سطح توسعه یافتگی بر اساس شاخص توسعه انسانی بین 0/79 تا 0/7) طی سال های 2014-1980 می باشد. بر اساس نتایج پژوهش برای کشورهای در حال توسعه، بین متغیرهای تولید ناخالص داخلی سرانه و آموزش با متغیر سلامت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، و بین نابرابری درآمد با متغیر سلامت رابطه منفی و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، نابرابری درآمد ، امید به زندگی (شاخص سلامت) کشورهای در حال توسعه ، روش تخمین زن گشتاور تعمیم یافته (GMM)