تحلیل مکانی-زمانی آلاینده ی PM2.5 هوای شهر تهران در سال 1394

ذرات معلق PM2.5یکی از مهم ترین آلاینده های اصلی هوا در کلان شهر تهران هستند که سلامت جامعه را تحت تاثیر قرار می دهند. از این رو، لازم است تحلیل مکانی و زمانی آلاینده ی PM2.5 انجام گیرد تا اقدام-های نظارتی توسط سازمان های ذی صلاح موثر واقع شود. از این رو، اطلاعات آلاینده ی PM2.5 در بازه ی زمانی سال 1394 از ایستگاه های سنجش آلودگی هوای تهران جمع آوری شد. داده های مذکور با توجه به فصول مختلف از یکدیگر تفکیک شدند؛ سپس جهت انجام تحلیل مکانی آلاینده ی PM2.5 از روش های درون یابی IK و EBK کمک گرفته شد و در نهایت نتایج حاصل از این روش ها با استفاده از آماره RMSE صحت سنجی شد. نتایج نشان داد که دو روش کریجینگ بیزین تجربی و کریجینگ شاخص با خطای قابل قبول، به ترتیب قادر به پهنه بندی و نمایش احتمال تجاوز این آلاینده در شهر تهران می باشند. همچنین نتایج نشان داد که غلظت آلاینده ی PM2.5 از سمت شمال به جنوب تهران روند افزایشی دارد به طوری که مناطق واقع در جنوب و جنوب غرب شهر تهران به خصوص منطقه ی 20 (شهر ری)، منطقه ی 19 و منطقه ی 17( سلامت) از آلوده ترین مناطق بودند. نتایج حاصل از توصیف آماری آلاینده ی PM2.5 در سال 1394نشان داد که بیش ترین آلودگی هوای شهر تهران، به ترتیب متعلق به دو فصل زمستان و پاییز با غلظت های µg/m331/36 و µg/m336/35 می باشد. از این رو، می توان نتیجه گیری کرد که غلظت این آلاینده متاثر از تغییرات آب و هوایی می باشد، به طوریکه با سرد شدن هوا، غلظت این آلاینده نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

آلاینده ی PM2.5 ، کریجینگ شاخص ، کریجینگ بیزین تجربی ، جذر میانگین مجموعه مربعات خطا