بررسی معیارهای بازنگری برنامه درسی گرایش آموزش محیط زیست مقطع کارشناسی ارشد جهت ارتقاء کیفیت آموزشی

هدف اساسی پژوهش حاضر، بررسی و ارزیابی معیارهای بازنگری برنامه درسی رشته آموزش محیط زیست در مقطع کارشناسی ارشد جهت ارتقا کیفیت آموزشی است. روش تحقیق ازنوع توصیفی-پیمایشی بوده واز لحاظ هدف کاربردی می باشد. جامعه این تحقیق شامل 50 نفر از دانشجویان ترم آخر رشته آموزش محیط زیست درمقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران و پیام نور واحد شهر ری و اساتید گروه آموزش محیط زیست دانشگاه های مذکور می باشد، که بدلیل در دسترس بودن تمام افراد، جامعه بصورت تمام شمار در نظر گرفته شد. دراین پژوهش از یک پرسشنامه جهت ارزیابی برنامه درسی استفاده گردید. روایی و پایایی ابزار پژوهش بترتیب بر اساس نظرات اساتید راهنما ومشاور و همچنین با استفاده از آزمون آلفای کرانباخ محاسبه شد. ضریب آلفای کرانباخ برابربا 0.86 می باشد. برای تجزیه وتحلیل آماری از روش های آمار توصیفی (نمودار، میانگین، واریانس، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون تحلیل واریانس یک طرفه ،آزمون تی و آزمون فریدمن) استفاده شده است. یافته ها نشان داد که کیفیت برنامه درسی گرایش آموزش محیط زیست براساس معیارهای هشت گانه ذکرشده مطلوب نیست. بین نظرات جامعه اساتید و دانشجویان در رابطه با برخی از معیارهای هشت گانه برنامه درسی تفاوت معناداری وجود دارد و بین نظرات جامعه زنان و مردان دررابطه با برخی معیارهای هشت گانه برنامه درسی تفاوت معناداری از لحاظ آماری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

معیارهای بازنگری ، آموزش محیط زیست ، برنامه درسی ، کیفیت آموزشی