بررسی اثر دمای پیرولیز بر برخی ویژگی های بیوچار تولیدشده از بقایای گردو و باگاس نیشکر

تولید بیوچار، به عنوان یک منبع پایدار کربن و غنی از عناصر غذایی، از بقایای زاید گیاهی یک راهکار سودمند برای اصلاح منابع مختلف از جمله شرایط نامناسب خاک و آب است. در پژوهش حاضر به ارزیابی اثر دمای پیرولیز بر برخی ویژگی های بیوچار تولیدشده از بقایای گردو و باگاس نیشکر پرداخته شده است. بقایای گیاهی شامل پوست گردو و باگاس نیشکر بودند که پس از خشک شدن، آسیاب شدن و عبور از الک دو میلی متری، در سه تکرار و به مدت سه ساعت در دماهای 300، 400 و 500 درجه سلسیوس پیرولیز شدند. نتایج نشان داد که افزایش دمای پیرولیز موجب افزایش قابل ملاحظه مقادیر اسیدیته و افزایش جزیی هدایت الکتریکی در بیوچارهای تولیدشده از هر دو نوع بیوماس گیاهی اولیه می گردد. بیشترین ظرفیت تبادل کاتیونی بیوچار در دمای 400 درجه سلسیوس به دست آمد که برای پوست گردو 71/7 و برای باگاس نیشکر 41/13 سانتی مول بر کیلوگرم بود. عملکرد بیوچارها نیز با افزایش دمای پیرولیز کاهش یافت و برای بقایای پوست گردو و باگاس نیشکر، به ترتیب از 53 و 25 درصد در دمای 300 درجه سلسیوس به 44 و 21 درصد در 500 درجه سلسیوس کاهش یافت. در مجموع، دمای 400 درجه سلسیوس به عنوان دمای مناسب برای تولید بیوچار از این دو نوع بقایای گیاهی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

ضایعات کشاورزی ، عملکرد بیوچار ، مدیریت بقایای گیاهی