بهینه سازی نتایج مدل سازی دمای سطحی خلیج فارس با استفاده از روش همسان سازی داده ها

در اجرای یک مدل عددی دانستن حالت اولیه بهینه در نتایج مدل بسیار مهم است. یکی از روش های رسیدن به این مهم، استفاده از روش های همسان سازی داده ها است. فرآیند همسان سازی داده ها عبارتست از تلفیق نتایج یک مدل عددی با داده های اندازه گیری به دو منظور: یکی بهینه سازی متغیر مورد مطالعه و دیگری تهیه حالت اولیه بهینه برای مدل. در این مقاله برای بهینه سازی دمای سطحی مدل سازی عددی گردش آبی خلیج فارس در مدل FVCOM، از داده های ماهواره ای دمای سطح دریا به عنوان داده های مشاهداتی در روش همسان سازی داده ها استفاده شده است. روش مورد استفاده در این پژوهش طرحواره رانش (واهلش نیوتنی ) است. حوزه مورد مطالعه محدوده خلیج فارس در بازه زمانی 1998 الی 2003 است. برای بررسی قابلیت کاربرد این روش، مدل در دو مرحله ی با و بدون استفاده از روش همسان سازی داده ها با تنظیمات یکسان اجرا شد. مقایسه نتایج بهبود چشمگیر کاربرد این روش را بهینه سازی توزیع زمانی و مکانی دمای سطحی مدل در کل خلیج فارس و نواحی کم عمق آن و در تنگه هرمز بطور ویژه نشان می دهد. بررسی کمیت های آماری بهبود چشمگیری را در نتایج حاصل از استفاده از این روش نشان می دهد

کلیدواژه ها:

همسان سازی داده ها ، طرحواره رانش ، دمای سطح دریا ، FVCOM