نظام حقوقی حاکم بر آلودگی آب در ایران

در عصر حاضر آلودگی آب از مشکلات قابل توجه در محیط زیست می باشد. رشد جمعیت به همراه توسعه روز افزون صنعت سبب آلوده شدن اکثر منابع آب های موجود در سطح جهان گردیده است که این امر مشکلات قابل توجهی را برای انسان و سایر موجودات زنده به همراه آورده است. با توجه به آن که حیات انسان بر روی کره زمین به بهره برداری از منابع مختلف آب وابسته است، مهم ترین راه حفظ کیفیت منابع آب، تدوین قوانین و استانداردهای مناسب و برنامه ریزی برای اجرای صحیح و اصولی آن است. بنابراین، ضروری می باشد که تدابیر لازم برای مدیریت بهینه بر منابع آب اتخاذ گردد. در این راستا از مهم ترین ابزارهای حقوقی، می توان از قانون نام برد. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی سعی بر این دارد که چالش های حقوقی موجود در زمینه آلودگی آب را مورد بررسی اجمالی قرار دهد. بررسی ها حاکی از این است که با توجه به محدودیت آب در آینده اگر در قوانین و مقررات راه کارهای لازم برای مقابله با آلودگی آب تصریح نگردد، این موضوع کشور را با مشکلات جدی مواجه خواهد کرد. از این رو در راستای نظام مند سازی فعالیت ها در این عرصه، تدوین قانونی جامع در مورد مباحث مختلف آب که خود دربر گیرنده تمامی قوانین و مقررات پراکنده آب نیز باشد ، به همراه یاری جستن از کارشناسان متخصص در تدوین قوانین و مقررات با تاکید بر نقش بازدارندگی مجازات ها، توجه به نقش سازمان های غیر دولتی و فرهنگ سازی در جامعه، سبب موفقیت آمیز بودن حفاظت قانونی از کیفیت منابع آب می گردد

کلیدواژه ها:

آلودگی آب ، حقوق آب ، چالش های حقوقی ، قوانین و مقررات ، کیفیت منابع آب