سیستم تعاملی برنامه ریزی یکپارچه منطقه ای(مدل نوین تعاملی آمایش سرزمین)

رفتن به لیگ اخیر توجه به برنامه ریزی یکپارچه سرزمینی در کشور با نشیب و فراز روبرو بود و همین امر باعث عدم دستیابی کامل به اهداف توسعه ای شده و از طرفی آثار و پیامدهای منفی بر محیط زیست داشته است. دوم توسعه همواره در پس این کتاب محیط زیست صورت می گیرد و چنانچه این پس از توان و ظرفیت پذیرش آن نداشته باشد به نابودی می گراید و به توسعه ای ناکارآمد منجر خواهد شد. ازاین رو با توجه به اهمیت موضوع در قانون برنامه پنجم توسعه و تدوین نظام یکپارچه برنامه ریزی و مدیریت توسعه سرزمینی در قالب ماده 182 تاکید شده است. تحقق این امر در کشور منوط به بهره گیری از خرد جمعی، به علوم به روز و فناوری های نوین می باشد. شناخت توان و تناسب سرزمین برای کاربری های مختلف از یک سو و و به کارگیری منابع موجود در محدوده های مشخصی سرزمین و واحدهای زمانی برنامه ریزی از سوی دیگر نقش کلیدی در فرایند برنامه ریزی و مدیریت سرزمین ایفا می کند. پژوهش و حوزه با این رویکرد در سیستم های اطلاعاتی و سیر تاریخی آن در راستای پشتیبان تصمیم گیری و با تدوین ساختار مناسب جهت پشتیبانی از برنامه ریزی منطقه ای یک نمونه عملی از سیستم تعاونی برنامه ریزی منطقه ای را در قالب مدل نوین آمایش سرزمین معرفی می نماید. این مدل می تواند گامی مهم در حل مسایل نیمه ساخته یافته بهره برداری از سرزمین با درنظرگرفتن دیدگاه های ذهنی جامعه فعال آمایش در بستر عینی سرزمین بردارد. در واقع این سیستم تلفیقی از سیستم پشتیبان تصمیم گیری و سیستم خبره می باشد که قابل اختصاصی سازی براساس نوع و حوزه برنامه ریزی می باشد. نمونه اجرای این سیستم در سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان اصفهان در بستر سامانه ارزیابی پز و رصد آمایش (ساترا) در حال اجرا و تکمیل می باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم پشتیبان تصمیم گیری فضایی ، آمایش سرزمین ، برنامه ریزی منطقه ای ، سیستم خبره