تحلیل تاثیر اختلاط کاربری در برنامه ریزی حمل و نقل پایدار شهری

یکی از نوین ترین شیوه های مدیریت تقاضای سفر ، به مدیریت رفتار ترافیکی شهروندان در مقیاس خرد می باشد، نکته اساسی که به تحقق هرچه بهتر این الگوها کمک می کند توجه به اصول پایداری و اختلاف کار بعضی ها است که منجر به تولید سفرهای پایدار شهری می گردد. با توجه محتوی دستور کار 21، سفر پایدار شهری، زدنی است که در آن استفاده از وسیله نقلیه شخصی برای انجام سفرهای درون محله ای در کوتاه به حداقل رسیده و سفرهای پیاده و به وسیله دوچرخه جایگزین این گونه سفرها می شود. همچنین مبحث تنوع کاربری ها و ارتباط آن با برنامه ریزی حمل ونقل و توسعه پایدار از اواسط دهه 90 میلادی مورد تاکید برنامه ریزان شهری قرار گرفت و بر طبق تحقیقات انجام شده می تواند از سه جنیه زمان سفر، طول سفر من به وسیله سبب در برنامه ریزی حمل ونقل شهری اثرگذار باشد. این پژوهش با هدف تحلیل دو مقوله کاربری زمین و برنامه ریزی حمل ونقل به منظور دستیابی به محله پایدار و شفاف سازی پارامتر پایداری در بحث از محلات مشعر به بررسی این مهم می پردازد. به منظور مغفول نماندن از چندی عملی موضوع مورد بررسی و مطالعات میدانی میزان تاثیر نزدیک کردن کانون های فعالیتی بر رفتار ترافیکی شهروندان در سطح محله، دو محله میعاد و هاشمی مهنه در حوزه شمالی غربی شهر مشهد مقدس به عنوان مکانی برای پیاده سازی مطالعات نظری در نظر گرفته شده است. این دو مرحله به لحاظ شبکه حمل و نقل، شرایط اجتماعی - اقتصادی، شاخصه های کالبدی و مسکن و محیط زیست پیرامون این در شرایط نسبتا ترابری قرار دارد. تفاوت اصلی این دو مرحله در دریچه اختلاط کاربری های آن ها می باشد. به طوری که محله می آد دارای درجه بالای اختلاط کاربری و محله هاشمی مهنه دارای درجه پایین و از اختلاط کاربری هستند. با مطالعه رفتار ترافیکی ساکنین این محلات می توان به رابطه بین میزان اختلاط کاربری های و تولید سفرهای پایدار درون شهری پی برد.

کلیدواژه ها:

اختلاط کاربری ، توسعه پایدار ، حمل و نقل پایدار ، محله