بررسی تاثیرات اجتماعی میدان ملاخلیل بر ساکنین اطراف میدان

میدان فضاهای باز وسیعی است که دارای محدوده محصور با کمابیش معین بودند و در کنار راه ها یا در محل تقاطع آن ها قرار داشتند و دارای کارکردی اجتماعی، تجاری، ورزشی، نظامی یا ترکیبی از دو یا چند کارکرد مزبور بوده اند میدان نامیده می شدند. ساختار و طراحی میدان ها به گونه ای بود که حس آرامش را برای بیننده به ارمغان می آورد. این احساس آرامش با استفاده از ابزار مختلفی ایجاد می شد، به عنوان نمونه آب و نور در طراحی معماری ایران از گذشته بسیار دور جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است که در ایجاد یک آرامش روحی و روانی در میادین شهری از آن بهره بردیم می شد ایجاد فضای سبز، همچنین میادین شهری همه و همه ابزارهایی بودن برای ایجاد یک میدان شهری پویا.ارتباط درون و برون می داد، ایجاد جذابیت و انگیزه برای حضور مردم، به سهولت تردد ترافیک عبوری در پیاده، طراحی انعطاف پذیر، مدیریت صحیح و ایجاد تصویر ذهنی و هویت، اصولی بودند که در طراحی دومین میدان بزرگ شهر به نام میدان ملاخلیل مدنظر قرار می گرفتند. میدان بدون حضور موثر و امن انسان و به منصوری معین، منفی خارجی ندارد و حضور انسان در این فضای میانی تقاطع ها نه دارای معنی است نه موثر است و نه امن و این در حالی است که وقتی به کاربرد میدان های ایرانی در طول تاریخ توجه می کنی متوجه می شویم آنچه در میدان ایرانی اهمیت داشته ، کاربرد اجتماعی - اقتصادی آن است که به مراتب بیشتر از کاربرد دسترسی بوده است. حال آنکه فضاهایی که هم اکنون با عنوان میدان از آن ها یاد می شود تنها کاربرد دسترسی را در نظر گرفته و مجالی را برای فعالیت های اجتماعی - اقتصادی باقی نگذاشته اند. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر اجتماعی میدان ملاخلیل و ساکنین محلات اطراف میدان می باشد.

کلیدواژه ها:

اثرات اجتماعی ، میدان ، فضای سبز ، شهروندمداری ، کیفیت زندگی ، میدان ملاخلیل