ارزیابی جهت گیری خانه های قدیم شیراز، با رویکرد بر بهره گیری از تابش خورشید ; نمونه موردی دوره پهلوی اول

معماری به عنوان یک فرایند طراحی از دیرباز همیشه سعی بر آن داشت که از انرژی خورشیدی به بهترین شکل ممکن استفاده نماید. جهت گیری مناسب ساختمان ها یکی از راهکارها برای بهره وری هرچه بیشتر از تابش خورشید می باشد. با توجه به شرایط اقلیمی شهر شیراز، جهت گیری ساختمان به دو گروه شمال شرقی - جنوب غربی و شمال غربی - جنوب شرقی تقسیم گردیده است. در پژوهش حاضر از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی استفاده شده و روش جمع آوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای - الکترونیکی و میدانی می باشد که در ابتدا با توجه به اقلیم و موقعیت جغرافیایی شهر شیراز به معماری مسکونی اقلیم نیمه گرم و خشک ایران به بررسی خانه های مسکونی دوره پهلوی اول پرداخته شد. در پایان مشخص گردید در شیراز با توجه به قابلیت بالای بهره گیری از تابش خورشید در تامین بخشی از روشنایی ساختمان ها، به راحتی نمی توان جهت گیری جغرافیایی خاصی را برای میزبانی مسکونی دوره پهلوی اول لحاظ نمود.

کلیدواژه ها:

جهت گیری خانه های شیراز ، انرژی تابشی خورشید ، اقلیم نیمه گرم و خشک ، پهلوی اول