سنجش نقش کار آفرینی در سطح کیفیت زندگی زنان روستایی

کیفیت زندگی در مناطق روستایی به عوامل زیادی از جمله اشتغال،درآمد مناسب، دسترسی به خدماتی مانند آموزش و بهداشت، سلامت، محیط طبیعی، امنیت و انجمن های قوی وابسته است . هرچند کیفیت زندگی مردم در مکانهای شهری نیز بدین عوامل وابسته است اما چالشهای مربوط به رفاه و زندگی بهتر در اینگونهنواحی با منطق روستایی بسیار تفاوت دارد. به طوری که عواملی مانند مقیاس کوچک و تراکم کم و سکونتهای روستایی، کاهش اشتغال و درآمد در بخش کشاورزی، فاصله زیاد و انزوای جغرافیایی آنها، راههای ارتباطی و شبکه حمل و نقل نامناسب و ناکارآمد، اجرای سیاستهای لازم برای بهبود کیفیت زندگی روستایی را پیچیدهتر کرده است. لذا پژوهش حاضر با هدف سنجش کیفیت زندگی زنان روستایی انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفیپیمایشی است. جامعه آماری شامل زنان روستاهای شورین، آبشینه،قرهچای، ابرو و سولان میباشد . لذا 204 نفر از زنان روستاهای مذکور به عنوان نمونه آماری که به صورت تصادفی انتخاب شدند، مورد مطالعه قرار گرفت. یافتههای پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی زنان روستاهای مذکور در شاخص سلامت جسمانی در حد متوسط و در شاخصهای سلامت روانی، روابط اجتماعی و سلامت محیطی در وضعیت مطلوبی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، سلامت جسمانی ، سلامت روانی ، روابط اجتماعی ، سلامت محیط