بررسی وضعیت سرمایه گذاری در مراتع و ارتباط آن با پایداری مراتع (مطالعه موردی: مراتع قشلاقی استان اصفهان)

مسایل اقتصادی از جمله سرمایه گذاری مناسب، یکی از ارکان اصلی مدیریت پایدار منابع طبیعی محسوب میشود. از اینرو، در این تحقیق سعی شده وضعیت سرمایه گذاری در مراتع قشلاقی استان اصفهان و تاثیر آن بر روی شاخص های پایداری مراتع (ظرفیت، وضعیت، گرایش) بررسی گردد. بدین منظور با مراجعه به اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان اصفهان، لیست کلیه طرح های مرتعداری قشلاقی استان اصفهان تهیه گردید و با مطالعه دقیق کتابچه طرح ها، میزان انواع سرمایه گذاری (خصوصی، دولتی، تسهیلات) به تفکیک هر شهرستان استخراج گردید. در مرحله بعد، تغییرات شاخص های پایداری مراتع قبل و بعد از سرمایه گذاری تعیین شد. در مرحله آخر رابطه متغیرهای شاخص های پایداری مراتع با میزان سرمایه گذاری انجام شده و سرمایه-گذاری مورد نیاز در مراتع تعیین شد. نتایج نشان داد سرمایه گذاری مورد نیاز در مراتع بسیار بیشتر از سرمایه گذاری انجام شده در مراتع می باشد. همچنین، میزان سرمایه گذاری انجام شده در مراتع بر روی تمامی شاخص های پایداری مراتع اثر معنی داری (01/0≥P) گذاشته است. از طرف دیگر در مراتعی که نیاز به سرمایه گذاری بالاست، ظرفیت مرتع کاهش، وضعیت مرتع رو به قهقرا و گرایش مراتع بطور معنی داری (01/0≥P) منفی می باشد. بنابراین با سرمایه گذاری بهتر و بیشتر در مراتع می توان شاخص های پایداری مراتع را بهبود بخشیده و گامی اساسی در جهت مدیریت پایدار مراتع برداشت

کلیدواژه ها:

اصفهان ، سرمایه گذاری ، طرح های مرتعداری ، گرایش مرتع ، وضعیت مرتع