بررسی اثر سطوح مختلف آب آبیاری و تنش شوری ناشی از آب دریای خزر بر عملکرد و خصوصیات روغن کشی سویا در استان گلستان

یک راه سازگاری با بحران کمبود بارشها در مناطق ساحلی کشور، استفاده از منابع آب نامتعارف مانند آب دریا می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر استفاده تلفیقی از آب دریای خزر با آب موجود بر خصوصیات عملکرد و روغن کشی گیاه سویا در استان گلستان می باشد. به این منظور آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل کامل تصادفی با 9 تیمار و سه تکرار برای بررسی تاثیر توام تنش شوری ناشی از اختلاط آب دریای خزر با آب معمولی و سطوح مختلف آب آبیاری بر عملکرد و درصد روغن سویا در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. تیمارهای اعمال شده شامل سه تیمار اصلی سطوح آبیاری شامل 75 درصد، 100 درصد و 125 درصد نیاز آبی و 3 تیمار فرعی شوری شامل آبیاری با آب معمولی با شوری dsm-1 6/0، آب با شوری dsm-15 (شوری حد آستانه قابل تحمل توسط سویا) و آب با شوری dsm-18 (بیش از حد آستانه) در کرت های با ابعاد 3×3 بود. تحلیل آماری انجام شده حاکی از آن بود که تاثیر شوری های آب حاصل از اختلاط آب دریای خزر و آب شاهد بر وزن هزار دانه، وزن تر بوته و درصد روغن در سطح یک درصد معنی دار بود. همچنین اثر سطح آبیاری بر وزن هزار دانه و وزن تر در سطح یک درصد معنی دار اما بر میزان درصد روغن تیمارها معنی دار نشد. البته فاکتور سطح آبیاری در سطح پنج درصد بر میزان روغن اثر معنی دار داشت.

کلیدواژه ها:

آب دریای خزر ، تنش شوری ، روغن ، سطح آبیاری ، سویا