سطحبندی سکونتگاههای روستایی به منظور برنامهریزی کالبدی-فضایی در مقیاس دهستان (مطالعه موردی: دهستان باغلی ماراما شهرستان گنبدکاووس)

یکی از مشکلات اساسی توسعه فضایی و ناحیهای، از هم گسیختگی سازمان فضایی و عدم سلسله مراتب مبتنی بر رابطه تعاملی میان سکونتگاههاست. در همین راستا تعیین و تشکیل سلسله مراتبی از سکونتگاهها که بتواند چارچوب موثری برای توزیع جمعیت، فعالیتها، خدمات و کارکردها در سطوح مختلف باشد، ضروری است. بنابراین سطح بندی سکونتگاه هاو تعیین مراکز عملکردی در سطح محلی، روشی برای سلسله مراتبی کردن ارایه خدمات و مشخص کردن مراکزی است که توان ارایه خدمات بهینه به روستاهای همجوار را داشته باشند و روستاهای مجاور نیز بتوانند به نحو مطلوبی به خدمات دسترسی یابند. در این پژوهش سطحبندی سازمان فضایی دهستان باغلی ماراما با شناخت عوامل طبیعی و انسانی درون دهستان و با استفاده از روش گراویته صورت پذیرفته است. بر همین اساس با در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی، ابراهه ها، وضعیت دسترسی روستاها و معابر موجود، فاصله و جمعیت، این دهستان به 3 حوزه روستایی با مراکز بی بی شیروان، شهرک شهید بهشتی و ایمر ملاساری سطحبندی گردید. همچنین تحلیل نتایج نشان می دهد حوزه 2 با مرکزیت آبادی شهرک شهیدبهشتی دارای بهترین موقعیت استقرار و توزیع خدمات میباشد.

کلیدواژه ها:

برنامهریزی کالبدی-فضایی ، سطحبندی سکونتگاهها ، روش گراویته ، دهستان باغلی ماراما