بررسی زمینه های فکری جریان های سلفی در عراق جدید (بعد از فروپاشی خلافت عثمانی)

عقیده سلفی گری از قرن هشتم توسط ابن تیمیه تیوریزه شده و سپس در قرن 12 توسط محمد ابن عبدالوهاب جنبه عملی به خود گرفت. در تاریخ تطور تفکر سلفی گری برداشت های گوناگونی توسط احزاب و گروه های متعدد در کشورهای مختلف صورت گرفته و همین امر موجب شکل گیری گونه های مختلفی از سلفیت در سال های اخیر شده است که مهمترین آن ها عبارتند از: تکفیری های وهابی، جهادی، سیاسی، تبلیغی، اصلاحی. هدف این پژوهش، بررسی مبانی و زمینه های فکری جریان های سلفی در عراق پس از سقوط صدام است. سوال مدنظر در این تحقیق این است که ریشه ها و زمینه های فکری شکل گیری و گسترش جریان های سلفی گری در عراق جدید بعد از فروپاشی خلافت عثمانی چیست با حمله ایالات متحده به عراق در سال 2003 م و سقوط رژیم بعثی صدام حسین، این کشور جولانگاه جریان های سلفی با رویکرد تکفیری شده است. حضور نیروهای آمریکایی در عراق موجب شکل گیری شاخه ای از القاعده در این کشور شد که سپس با شروع بیداری اسلامی در برخی کشورهای شمال آفریقا و بحران سویه، القاعده عراق تبدیل به دولت اسلامی عراق و شام (داعش) شد که اکنون مهمترین جریان سلفی گری در عراق به شمار می رود و تقریبا همه گروه های تروریستی دیگر را تحت لوای خود در آورده است. یافته های پژوهش حاکی از این است که سه شاخصه اصلی جهاد ، خلافت اسلامی ، تکفیر در جهان بینی داعش، عامل رفتار سیاسی نظامی و جنایات آنها محسوب می شود و این شاخص ها در عقاید جریان سلفی وهابی تکفیری وجود دارد که از تفکرات ابن تیمیه و محمد ابن عبدالوهاب و شاگردان آنها سرچشمه می گیرد.

کلیدواژه ها:

عراق ، سلفی ، وهابیت ، القاعده ، داعش