بازخوانش پدیده افراط گرایی در عراق، با استفاده از نظریه ی شکاف های اجتماعی

دنیای اسلام در شرایط فعلی، شاهد بروز افراط گرایی گروه ها ی مختلف مدعی اسلام گرایی است. عراق در کانون این منازعات و به عنوان مرکز رشد و گسترش گروه های مسلح و افراط گرا وضعیتی بغرنج و ویژه را تجربه می کند. با توجه به پیچیده بودن موضوع افراط گرایی در این کشور، این نوشتار از دریچه نظریه شکاف های اجتماعی به بررسی این پدیده در عراق می پردازد. شکاف های اجتماعی نمایانگر خواسته های گروه های مختلف اجتماعی است که در صورت تداخل و تراکم آنها با یکدیگر می توانند منشا به خشونت کشیده شدن قلمرو سیاست و ناپایداری نظام سیاسی باشند. این نوشتار، با استفاده از روش تحلیل ثانویه ی داده های موج پنجم پیمایش ارزش های جهانی در سال 2006 می کوشد، شکاف های فعال در عراق سه سال پس از سقوط دولت بعثی را شناسایی کرده و نشان دهد چگونه این شکاف ها زمینه را برای گسترش گروه های افراط گرا فراهم می سازد. بررسی ها حکایت از آن دارد که شکاف قومیتی کرد-عرب و شکاف مذهبی شیعه- سنی در عراق به صورت متراکم وجود دارد، که تقاطع و تراکم این شکاف ها به بدتر شدن اوضاع در عراق منجر شده است. به نظر نگارندگان این نوشتار، دولت در عراق بدون فایق آمدن بر این شکاف ها نمی تواند موضوع افراط گرایی را به صورت ریشه ای حل و فصل نماید.

کلیدواژه ها:

شکاف های اجتماعی ، عراق ، افراط گرایی ، تحلیل ثانویه ، ارزش های جهانی ، شکاف قومی