نظریه مقاومت و چرایی و چگونگی دفاع مشروع فلسطینی ها علیه اشغالگری رژیم غاصب صهیونیستی

سابقه آموزه جنگ عادلانه در غرب را می توان تا آثار میسرون در قرن اول پیش از میلاد پیگیری کرد. نظریاتوی توسط متکلمین (الهیون) مسیحی که سنت آگوسنین در آغاز قرن پنجم میلادی پیشرو آنها بود، توسعه و و تکامل بیشتری یافت. شرایط جنگ عادلانه برای نخستین بار براساس قوانین کلیسایی توسط ریموند پنافورته در قرن سیزدهمی تدوین شد و سپس سنت توماس آکویناس و دیگران به همین کار همت گماشتند. تعلیمات این علمای مسیحی در خصوص تفکیک بین جنگ های عادلانه و غیر عادلانه در نهایت توسط نوسیندگان کلاسیک حقوق بین الملل مانند آلبریکو جنتیلی و هوگو گروسیوس اتخاذ شد. پس از جنگ نهایی اول مجددا مفهوم جنگ عادلانه و غیرعادلانه در میثاق ملل متحد در سال 1919 جانی تازه گرفت و در نهایت در سال 1945 دفاع مشروع در منشور ملل متحد گنجانده شد. به طور کلی می توان گفت جنگ عادلانه، آن نوع جنگ است که برای دفاع مشروع، تلافی خسارت و مجازات اعمال غلط یا جبران اعمال غیرمشروع پیشین که توسط طرف دیگر رخ داده است، انجام شود. همچنین دفاع مشروع در حقوق بین الملل از مواردی است که رافع مسیولیت بین الملل دولت هاست؛ یعنی رفتار تابع حقوق بین الملل نمی تواند به عنوان عمل خلاف تلقی شود.

کلیدواژه ها:

مقاوم ، دفاع مشروع ، تروریسم ، مبارزه مسلحانه ، حق دفاع ، فلسطین ، صهیونیسم ، اشغال ، اشغالگری