کارکرد شهرهای مجازی در حل مشکلات کلان شهرهای ایران

در سالهای اخیر، رشد شهرنشینی و تبعات ناشی از آن، از مهمترین دغدغههای برنامه ریزان بوده است. کشور ما بدلیل دارا بودن جمعیت جوان، دارای رشد جمعیت بالایی است که این عامل در کنار سایر عوامل موثر بر توسعه شهرها، باعث گردیده است تا شهرها با مشکلات عدیده ای در اسکان جمعیت و ارایه خدمات مناسب به آنها روبرو گردند. پیشرفت فن آوری اطلاعات و ارتباطات (ICT (در طی سالیان گذشته، افق جدیدی را بر حل مسایل و مشکلات جامعه و افزایش بهره وری فعالیتهای اقتصادی پیش روی برنامه ریزان قرار داده است. استفاده از این ابزار در حل مشکلات شهرها ی بزرگ در تحقیقات بسیاری مورد تاکید قرار گرفته است. بارزترین شکل استفاده از ICTدر کلان شهرهای امروزی، بکارگیری شهرهای دیجیتالی است. بکارگیری این شهرها فقط با فراهم بودن زیرساخت های فنی و مساعد نمودن بسترهای فرهنگی و اجتماعی امکان پذیر بوده و در صورت اجرای دقیق و برنامه ریزی شده آن می توان بسیاری از مشکلات شهرهای امروزی را کنترل و کاهش داد. مقاله حاضر با هدف تبیین مفهوم شهرهای دیجیتالی در متون برنامه ریزی شهری و منطقه ای ایران و کارکرد آن در حل مش کلات کلا ن شهرهای کشور صورت گرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که ایجاد شهرهای دیجیتالی علاوه بر وجود زیر ساخت های فنی مناسب، نیاز به شهروندان دیجیتالی دارد. از طرف دیگر جهانی شدن اقتصاد و توسعه تجارت الکترونیک به ناچار شهرهای امروزی را به ش هرهای مجازی تبدیل خواهد نمود. تعیین راهبردهایی که بتوان با استفاده از آن، زمینه های ایجاد شهرهای دیجیتالی را در کشور فراهم نمود از دیگر نتایج ارایه شده در این مقاله می باشد.

کلیدواژه ها:

فن آوری اطلاعات ، شهرهای دیجیتالی ، شهرهای مجازی و شهروندان دیجیتالی