همه گیرشناسی آسیب های تنیس روی میز با استفاده از اطلاعات پایگاه نظارت بر آسیب فدراسیون پزشکی ورزشی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,530

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IUCSPORT02_163

تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396

چکیده مقاله:

پیشگیری از آسیب دیدگی بخش مهمی از مراقبت های بهداشتی در ورزش است و براساس مدل پیشگیری از آسیب ون میشلن، انجام این مهم از طریق مطالعات همه گیرشناسی ممکن می شود. تنیس روی میز از بازی های المپیکی است که به عنوان ورزش تفریحی محبوب در میان افراد 7-99 ساله شناخته می شود. با توجه به اینکه پژوهش های محدودی به نیمرخ آسیب های ورزشی در تنیس روی میز پرداحتنه اند و همچنین به دلیل اهمیت شناسایی این آسیب ها در روند پیشگیری، مقاله حاضر به مطالعه نیمرخ آسیب دیدگی در ورزشکاران رشته تنیس روی میز ایران پرداخته است. در مطالعه حاضر، تحلیل گذشته نگر داده های موجود در سیستم نظارت فدراسیون پزشکی ورزشی آسیب ایران برای بازیکنان تنیس روی میز، در طول سه سال متوالی از 1388 الی 1390 انجام شد. سن، جنس و ناحیه بدنی آسیب دیدگی مورد بررسی قرار گرفت. از آمار توصیفی و آزمون Chi-Square(p <0.05) به ترتیب برای اپیدمیولوژی توصیفی و تحلیلی استفاده شد. آمار توصیفی مقادیر نهایی ( تعداد آسیب های گزارش شده، نرخ بروز، ناحیه آسیب دیده بدن، سن و جنس ) و آزمون Chi-Square تفاوت معنی دار آسیب در دسته بندی های ناحیه بدن و سن را گزارش کرد . در میان 56270 ورزشکاران ثبت شده، 112 ورزشکار، دچار 126 آسیب شدند. نرخ آسیب، 2.23 آسیب در هر 1000 ورزشکار به ثبت رسید که این نرخ در مقایسه با میزان گزارش شده در بازی های المپیک لندن 2012 کمتر است. علاوه بر این، میزان آسیب 4.1 در هر 1000 ورزشکار ثبت شده برای ورزشکاران جوان 15-24 ساله بالاتر از سایر گروه های سنی بود. با توجه به نواحی مختلف بدن، زانو (28.6%)، مچ پا (12.7%) و مچ دست، دست و انگشتان ( 12.7 ٪) از شایع ترین نواحی آسیب دیده بودند. اندام تحتانی با 58.9 درصد از کل آسیب ها، شایع تربن ناحیه آسیب دیده بدن عنوان شد. علاوه بر این، وقوع آسیب در زمان تمرین بسیار بیشتر از زمان مسابقه بود. در نتیجه، به نظر می رسد برنامه های پیشگیری از آسیب دیدگی باید در اندام تحتانی، به خصوص مفاصل زانو و مچ پا و برای هر دو جنس ارایه شود.

کلیدواژه ها:

آسیب ، تنیس روی میز ، سیستم نظارت بر آسیب

نویسندگان

مجتبی ابراهیمی ورکیانی

دانشجوی دکترای آسیب شناسی ورزشی، دانشگاه تهران.

فاطمه نایب مهدی آبادی

دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور زاهدان .

آذر شکوریان

کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه خوارزمی، پردیس تهران

مهین نجفی

دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه پردیس سیستان و بلوچستان.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • _ Engebretsen, L., Soligard, T., Steffen, K., Alonso, J. M., ...
  • _ Laoruengthana, A., Poosamsai, P., Fangsanau, T., Supanpaiboon, P., &amp; ...
  • Engebretsen, L., &amp; Bahr, R. (2009). Why is injury prevention ...
  • Majewski, M., Susanne, H., &amp; Klaus, S. (2006). Epidemiology of ...
  • نمایش کامل مراجع