تاثیر رویکرد هرمنوتیک در طراحی فضاهای نمایشی

مقاله حاضر با بررسی تاثیر رویکرد هرمنوتیک در طراحی فضاهای نمایشی انجام شده است.دانش هرمنوتیک کشف پیام ها،نشانه ها و معانی یک متن یا پدیده است.از آن جایی که هنر نمایش حرفی برای گفتن دارد بنابراین معنایی معتبر و تبیین شدنی دارد که می توان آن را با رویکرد هرمنوتیک تاویل کرد. اگر بتوان نمایش را همچون عملی اتصال دهنده که اجرا کننده و تماشاچی را به هم مرتبط می کند بررسی کرد آن گاه معماری ایرانی با داشتن جانمایه عرفانی و پیوند با عمیق ترین مفاهیم هرمنوتیکی به مثابه یک نمایش است که در جریان پرده های نمایش به توصیف دنیایی انتزاعی می پردازد که باید توسط بیننده درک و رمزگشایی شود و این امر با رویکرد هرمنوتیک انجام می پذیرد. در نتیجه مخاطب باید خود را بخشی از این نمایش بداند و با توجه به فهم و دریافت خود به تاویل آن بپردازد

کلیدواژه ها:

هنرهای نمایشی ، هرمنوتیک ، دریافت مخاطب ، معماری ایرانی