بررسی نقش قرارگاه های رفتاری در شکل گیری پاتوق های شهری

قرارگاههای رفتاری بهعنوان تجلیگاه تعاملات اجتماعی باید نیازهای اجتماعی شهروندان را برآورده ساخته، بسترهای لازم را در دسترسی و تامین خدمات موردنیاز استفاده کنندگان فراهم سازند و شرایطی فراهم آورند تا تعاملات اجتماعی به صورت مداوم میان کاربران آن برقرار باشد تا زندگی و پویایی در رگهای شهر جریان داشته باشد. یکی از انواع قرارگاه های رفتاری ، پاتوق ها هستند که در اشکال گوناگون سبب ایجاد تعاملات اجتماعی مذکور میگردند. در ایران به دلایل مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و غیره این اماکن چه ازنظر کمی و چه ازنظر کیفی نقش خود را بهدرستی ایفانکرده و اثرات منفی آن را به سایر کاربری ها و تعاملات شهری منتقل میکنند. در این مقاله سعی شده تا با بررسی حضور پررنگ تر این فضاها در شهر، اهمیت آن ازنظر عملکرد انفرادی، ارتباط با سایر فضاهای شهری و تاثیرات متقابل آنها بر یکدیگر مورد توجه قرار گیرد. مردم در این فضاها که نقش قرارگاه های رفتاری رادارند؛ کنار هم می نشینند، باهم صحبت میکنند و در کنار هم لذت میبرند. اما به تدریج با رشد صنعت و علم، فضاها معانی خود را از دست میدهند و دیگر مجالی برای تعاملات اجتماعی نمیماند. ساختوساز نامناسب، کمبود فضا و در بعضی نقاط عدم طراحی اصولی و انسان محور موجب شده فضاهای جمعی، از یادها کمرنگ شده و فراموش شوند. شیراز به عنوان سرزمین شعر و شاعران و باغها، درگذشته پررنگ بوده ومتاسفانه طی توسعه شهری و افزایش ساختوساز، هویت شهر به دست فراموشی سپردهشده است. این فضاها با قابلیت احیا و پتانسیل مستقر در آن توان تبدیل فضاهای زنده، پویا و درنهایت با گذر از فضا به مکان تبدیل خواهد شد. هدف از این مقاله بازشناسی پاتوقها بهعنوان یک فضای شهری است و درنهایت ارتقا سطح آنها بهعنوان قرارگاه رفتاری میباشد

کلیدواژه ها:

قرارگاه های رفتاری ، فضاهای عمومی ، تعاملات اجتماعی ، پاتوق های شهری