نقش ادبیات در تاریخ نگاری و پژوهش تاریخی
محل انتشار: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,702
فایل این مقاله در 30 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0737
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
چکیده مقاله:
چه بسیار ادیبان و شاعران که وقایع شیرین و تلخ و حوادث گذشته را با نوعی تجزیه و تحلیل در قالب زبان شعر و داستان ثبت و ضبط کرده اند و به خاطر هنری که در ثبت وقایع بکار برده اند اثر خود را جاودانه کرده اند.بررسی آثار ادبیاتجهان به خوبی گویای این مطلب است که علاوه بر ثبت وقایع گذشته توصیه ها و اعتراضات به حاکمان وقت در قالب شعر و داستان و طنز بیان گردیده بگونه ای که می توان بعنوان معیار و محکی برای مکتوبات تاریخی که در همان زمانتوسط مورخان حرفه ای باقیمانده است از آن استفاده کرد.لذا می توان ادبیات را زبان دوم تاریخ نامید که با بلاغت وشیوایی هنری خود جذابیت خاصی به این نوع از سبک تاریخ نگاری می دهد.البته از آنجاییکه ادبیات به خاطر خصلت ذاتی خودش آمیخته با احساس و تخیل است گاهی تخیلات شاعر با واقعیت در هم می آمیزد و خطاهایی نیز بدنبال خودمی آورد .با این وجود نقش این عنصر هنری آنقدر پر رنگ است که تخیلات نیز بیانگر چیزی است که باید در زمان شاعر باشد ولی به علت های گوناگون سیاسی ،اجتماعی ،فرهنگی و.... وجود ندارد و شاعر یا داستان نویس آنرا بصورت امری تخیلی آرزو می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیرانوش فیاض
دانشکده ادبیات و علوم انسانی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان
اسماعیل سنگاری
دانشکده ادبیات و علوم انسانی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان
مصطفی نریمانی
دانشکده ادبیات و علوم انسانی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :