مضامین مشترک شعر مقاومت در اشعار نزار قبانی و علیرضا قزوه

شاعران عرب، تا زمان صدوراعلامیه بالفور در سال 1917 م توجهی به مسیله ی فلسطین نداشتند و بیشتر به رابطه ترک ها واعراب میپرداختند.در ایران دوران پهلوی شاعران ایرانی نیز توجهی به فلسطین نداشتند. برخورد یهودیان و فلسطینیها درسال 1929 م بر سر دیوار ندبه نقطه عطفی در تاریخ شعر عرب است، زیرا پس از آن رویدادهای سیاسی فلسطینی به عنوان یک موضوع مهم به آن راه یافت؛ با شکست فلسطین در سال 1948 م و تشکیل دولت یهود کشمکش اعراب و اسراییلموضوع مهم شعری شاعران عرب گشت و شکست ژوین علاوه بر شعر بر صورت های دیگر ادبیات نظیر داستان نیز تآثیرفراوان نهاد. و شاعران عرب تمام تلاش خود را وقف فلسطین و مسایل آن نمودند؛ از جمله این شاعران نزار قبانی است که تا آن زمان به دلیل سرودن غزل به شاعر زن لقب گرفته بود، پس از شکست 1967 به شاعر حماسی بدل می شود و با همانشور عاشقانه به جنگ اسراییل می رود و در اشعارش فلسطین را با خود همگام می سازد. درایران نیز شاعران زیادی ازجمله علیرضا قزوه به بیان درد و رنج فلسطینیان به زبان شعر پرداختند. قزوه در بیست سال اخیر بیش از چهل شعر درباره فلسطین و سه شعرهم درباره غزه سروده است. این مقاله درصدد است تا موضع گیری ها و واکنش ها و راهکارهای دوشاعر انقلابی و فلسطینی عرب و ایران به نامهای نزار قبانی و علیرضا قزوه را نشان دهد و به معرفی نمونه هایی از اشعار آنها در این راستا بپردازد.

کلیدواژه ها:

فلسطین ، شعر مقاومت ، نزار قبانی ، علیرضا قزوه