ارزیابی کمیت و کیفیت آب های سطحی و پتانسیل یابی منابع آب منطقه (مورد مطالعه: حوضه دریاچه نمک)

تسلط اقلیم خشک و نیمه خشک بر کشور توام با تغییرات آب و هوایی و تخریب محیط زیست همراه با بروز پدیده های خشکسالی چشم انداز نامطلوبی را به لحاظ تامین نیازهای فزاینده برای مصرف آب ترسیم می نماید. وقوع چنین شرایطی مدیریت منابع آب کشور را با چالش های متعددی روبرو می کند. در این تحقیق کمیت و کیفیت آب های سطحی بخشی از حوضه آبریز فلات مرکزی (حوضه دریاچه نمک) مورد بررسی قرار گرفته است و راهکارهایی با توجه با پتانسیل منطقه ارایه شده است. جهت بررسی کیفیت آب در بخش شرب از نمودار شولر و در بخش کشاورزی از نمودار ویلکوکس مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین در بررسی کمیت آب از شاخص خشکسالی بارش استفاده شده است. نتایج نشان داده است که کیفیت آب این زیرحوضه ها از نظر شرب و کشاورزی وضعیت متوسطی دارد و فقط بعضی از ایستگاه ها دارای کیفیت مناسبی جهت کشاورزی می باشند و همچنین از نظر کمی نیز منطقه دارای وضعیت چندان مناسبی نمی باشد و مانند اکثر مناطق مرکزی کشور با روند کاهشی و همچنین بروز پدیده خشکسالی مواجه است. در نهایت پیشنهادهایی جهت جلوگیری از بحران آب در این مناطق ارایه شده است که عبارتند از: استفاده از سیستم های نوین آبیاری در بخش کشاورزی، جلوگیری از حفر چاه های غیر مجاز، کشت گونه های مرتعی سازگار با منطقه و کاهش سطح زیرکشت کشاورزی نیز راهکار مناسبی می باشد.

کلیدواژه ها:

کمیت و کیفیت آب های سطحی ، مدیریت منابع آب ، ایران مرکزی ، شاخص خشکسالی ، دریاچه نمک