رابطه بین رشد اقتصادی بخش کشاورزی و یارانه بخش کشاورزی ایران

بخش کشاورزی به دلیل برخورداری از پتانسیل صادرات محصولات و نقش حیاتی در تامین غذایی با اتکا به منابع داخلی از مهم ترین بخش های اقتصاد کشور است. همچنین برخی از محصولات تولیدی در این بخش از جمله کالاهای استراتژیکی هستند که نقش بسیار مهمی در استقلال اقتصادی و سیاسی کشور ایفا می کنند. تامین نیازهای حیاتی مردم و همچنین وابستگی زندگی اقتصادی بسیاری از خانوارها به این بخش، دخالت دولت را در فعالیت های کشاورزی ضرورت می بخشد. یارانه یا سوبسید به معنای آن است که دولت کالا یا خدمتی را کمک های مالی برای مصرف کننده یا تولیدکننده به قیمت پایین تر از قیمت بازار، عرضه کند. به عبارت دیگر یارانه، پرداخت مشخصی از سوی دولت برای کالاها یا خدماتی است که مورد استفاده مصرف کنندگان و تولیدکنندگان قرار می گیرد.یارانه یکی از ابزارهای مهم و موثر در مصرف نهاده های کشاورزی است، اما از آن جا که تامین هزینه های آن بر عهده دولت است، کشورهایی می توانند از این ابزار برای حمایت از تولیدکنندگان استفاده کنند که منابع کافی داشته باشند و تداوم یا گسترش فعالیت های اقتصادی کشور به طور قابل ملاحظه ای به توزیع نهاده های ارزان در بخش کشاورزی وابسته باشد. اهمیت تامین مواد غذایی برای جمعیت در حال گسترش ایران سبب شده است که سیاستگذاران کشور با تحلیل کارایی روش های فعلی تامین مواد غذایی، به دنبال شناخت عوامل موثر بر تولید محصولات کشاورزی و تحلیل و ارزیابی سیاست های تاثیرگذار، همچون پرداخت یارانه به نهاده های کشاورزی، سیاست های تعیین قیمت تضمینی، دسترسی آسان تولیدکننده به بازار برای محصولات کشاورزی و غیره باشند.در این مطالعه در پی پاسخ به این مسیله هستیم که آیا بین رشد اقتصادی بخش کشاورزی و یارانه بخش کشاورزی رابطه علی وجود دارد یا خیر و در صورت وجود این رابطه علی چگونه رابطه ای خواهد بود به عبارت دیگر علیت از طرف بخش رشد اقتصادی بخش کشاورزی به سمت یارانه بخش کشاورزی خواهد بود یا بالعکس و یا اینکه رابطه بصورت دو طرفه وجود خواهد داشت. از این رو برای دست یابی به این هدف با استفاده از روش علیت هشیایو طی دوره زمانی 1392-1368 به بررسی رابطه این دو متغیر پرداخته می گردد.

کلیدواژه ها:

رشد اقتصادی ، کشاورزی ، یارانه ، هشیایو ، ایران