بررسی رابطه بین خوش بینی و ویژگیهای شخصیتی با انگیزش پیشرفت در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر مشهد

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین خوش بینی و ویژگی های شخصیتی با انگیزش پیشرفت در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر مشهد بود. این تحقیق از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 94 - 93 ( 255576 نفر) تشکیل داد. با توجه به حجم جامعه آماری حجم نمونه به وسیله جدول مرغان 384 نفر برآورد شد و برای جمع آوری اطلاعات از روش خوشه ای تصادفی استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه های خوش بینی، پرسش نامه پنج عاملی شخصیتی و پرسش نامه انگیزش پیشرفت بود. نتایج نشان داد: بین خوش بینی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان پسر رابطه معناداری وجود دارد ( 0/05 > p). بین خوش بینی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر رابطه معناداری وجود دارد ( 0/01> p). بین ویژگی های شخصیتی انگیزش پیشرفت دانش آموزان پسر رابطه معناداری وجود دارد ( 0/01> p). بین ویژگی های شخصیتی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر رابطه معناداری وجود دارد ( 0/05> p). بین خوش بینی و ویژگی های شخصیتی دانش آموزان پسر و دختر رابطه معناداری وجود دارد ( 0/01> p). انگیزش پیشرفت دانش آموزان را نمی توان به وسیله خوش بینی آن ها پیش بینی کرد. انگیزش پیشرفت دانش آموزان را می توان به وسیله ویژگی های شخصیتی آن ها پیش بینی کرد ( 0/05> p). بین خوش بینی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر با پسر تفاوت معناداری وجود ندارد. 9-بین ویژگی های شخصیتی دانش آموزان دختر با پسر تفاوت معناداری وجود دارد ( 0/05> p).

کلیدواژه ها:

خوش بینی ، ویژگی های شخصیتی ، انگیزش پیشرفت ، دانش آموران