حق حبس یا تعلیق قرارداد در کنوانسیون بیع بی نالملل مصوب 1980 سازمان ملل متحد با مطالعه تطبیقی درحقوق ایران

باتوجه به اینکه روزبه روز روابط اجتماعی وحقوقی وقراردادی ملل مختلف جهان گسترش پیدا می کند ودراین میان روابط حقوقی وتجاری اتباع کشورهای مختلف در حال گسترش می باشد به نحوی که پیشرفت علوم این امر را تسریع نموده که در مواردی فاصله ها و اصل سرزمینی کشورها به اندازه اهمیتی که در علم حقوق تعریف شدده است دچار تحول شده و شاید اهمیت آن به اندازه اهمیت ایام گذشته نباشد . علت آن وجود معاملات و قرار دا د های اینترنتی است که در مفهوم تجارت و حقوق شکل خاصی را تعریف نموده است . در دیگر معاملات نیز باید این نکته را در نظر گرفت و لذا وجود قوانین واحدی در سطح کشور ها البته با قائل شدن حق رزرو در برخی موارد لازم می نماید. از این جهت سازمانهای جهانی در صدد ایجاد وحدت حقوقی هستند ؛ که از جمله آنها میتوان به کنوانسیون بیع بین المللی سازمان ملل متحد مصوب 1980 وین ، و موسسه بین المللی یک نواخت کردن حقوقی خصوصی (unidrot) که اصول قرار دادهای تجاری بین المللی را تنظیم نموده است اشاره نمود . در این مقاله یکی از عناوین وحدت حقوق خصوصی یعنی حق حبس و تعلیق قرار داد و نحوه اعمال آن و اجراء و استثنائات آن در کنوانسیون و قرار داد مذکور با مطالعه تطبیقی در حقوق ایران مورد تحلیل قرار گرفته است. در این تحقیق زوایای موضوع مقاله از نظر کنوانسیون و قرار داد مذکور و حقوق و فقه مورد بررسی قرار گرفته است و ملاحظه می گردد که مواردی در کنوانسیون و قرار داد و حتی در فقه پیش بینی شده که در حقوق ایران وجود ندارد . به عنوان مثال حتی عنوان تعلیق قرار داد که در کنوانسیون آمده در حقوق ایران وجود ندارد . لازم است با مطالعه دقیق و به حدی که قوانین کنوانسیون مذکور مخالف موازین حقوقی و فقهی نباشد ؛ مورد تصویب مراجع قانون گذاری قرار گیرد ؛ تا در مواردآن که پیش بینی شده تجار ایرانی نیز بتوانند آن را اعمال کنند و این امر در همه زمینه های کنوانسیون مذکور لازم می نماید.