تهیه و ارزیابی بیونانوکامپوزیت بر مبنای صمغ استخراجی از دانه ریحان و نانو میله اکسید روی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 696
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCFOODI24_164
تاریخ نمایه سازی: 6 اردیبهشت 1396
چکیده مقاله:
این پژوهش به منظور توسعه فیلمهای ضد میکروبی جهت تولید بسته بندیهای فعال مواد غذایی و کاهش آلودگی زیست محیطی ناشی از بسته بندیهای سنتزی انجام شده است. تاثیر اختلاط نانو میلههای اکسید روی بر خواص فیزیکی، مکانیکی، نفوذپذیری وضدمیکروبی بایونانوکامپوزیت صمغ دانه ریحان مورد بررسی قرار گرفت. نانومیله اکسید روی در غلظتهای مختلف (1،%3،%5 %وزنی/ وزنیاز ماده جامد کل) در فیلم افزوده شد. همه فیلم ها با 40) %وزنی/ وزنی از ماده جامد کل) از گلیسرول پلاستیسایز شدند. فیلمها به روش کاستینگ تهیه شدند. تفاوتهای مورفولوژیکی قابل توجهی بین فیلم شاهد و نانوکامپوزیتها مشاهده شد. با افزایش درصد نانومیلهاکسید روی، قابلیت جذب آب، محتوای رطوبت و حلالیت فیلم ها کاهش یافت. میزان نفوذپذیری بخارآب با افزایش درصد نانومیله اکسید روی 0%به5%از7-10×7/13به 7- 10 ×1/35 (گرم بر متر پاسگال ثانیه) کاهش یافت. افزودن 5% نانومیله اکسید روی به فیلم صمغ دانه ریحان، نفوذپذیری اکسیژن 52 %کاهش یافت. با افزایش نانو میله اکسید روی، استحکام کششی افزایش و درصد کشیدگی کاهش یافت. با افزایش میزان نانومیله اکسید روی، میزان جذب نور ماورای بنفش افزایش یافت و می توان از آن به عنوان فیلر جاذب ماورابنفشاستفاده نمود. فیلمهای حاوی نانو میله اکسید روی (حتی در غلظت1 (%موجب مهار رشد استافیلوکوکوساوریوس و اشریشیاکلی شدند. بطور کلی نانو میله اکسید روی سبب بهبود خواص فیلمهای صمغ دانهریحان شدند، بنابراین بایونانوکامپوزیتهای تولید شده از صمغ دانه ریحان و نانومیله اکسید روی پتانسیل استفاده به عنوان یک ماده بسته بندی فعال جهت افزایش ماندگاری موادغذایی در صنایعغذایی را دارند.
کلیدواژه ها:
بایو نانوکامپوزیت ، صمغ دانه ریحان ، نانو میله اکسید روی ، فعالیت ضد میکروبی ، نفوذپذیری اکسیژن ، نفوذپذیری بخار آب
نویسندگان
سروناز حق پرست
دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی شیمی- صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دامغان
عبدالرضا محمدی نافچی
استادیار گروه مهندسی علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دامغان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :