معماری پایدار کویر، دیروز و امروز

کنفوسیون: "آیندگان مهمترین هستند" کمیسیون جهانی توسعه و محیط در سال 1987 توسعه پایدار را توسعه ای تعریف می کند که جوابگوی نیازهای امروز بوده و تهدیدی برای نسل آینده جهت رسیدن به نیازهایش ایجاد ننماید. مفهوم پایداری در یه مولفه: محیط، اقتصاد و اجتماع قابل بررسی است. و نیازهای انسان شامل: غذا، پوشاک، مسکن، اشتغال و امنیت به طور عمده می باشد. برای رسیدن به معماری پایدار باید مصرف منابع غیر قابل تجدید را کاهش داده و به غنی سازی محیط طبیعی خود همت کنیم. معماری زمانی به پایداری نزدیک می گردد که در زمینه استفاده از منابع تجدید شونده انرژی، دوری از آلودگی ها و هماهنگی با محیط، در سیستم مدیریت منظم و هماهنگ به کارآیی بالا دست بیابد. معماری باید همانند یک درخت انار مانند ماشینی در طبیعت و همسو با آن و در جهت تقویت آن ساخته شود. در اینجا معماری دیروز و امروز کویری ایران را مقایسه و نتیجه گیری می کنیم: آب: معماری دیروز: آب از زمین فراهم شده با کیفیت پایین تر به چرخه آب باز گردانده می شد. معماری امروز: آب از منابع دور دست با صرفه هزینه بسیار فراهم شده و در کیفیت پایینتر به چرخه بازگردانده می شود. انرژی خورشیدی: معماری دیروز: در معماری دیروز تا حدی به انرژی خورشیدی توجه شده. معماری امروز: از آن بی بهره هستیم. مواد و مصالح: معماری دیروز: با توجه به عمر مفید بالای بناهای گذشته و قابلیت استفاده مجدد از مصالحی مانند آجر، می توان گفت تا حدی در این مقوله معماری دیروز به پایداری نزدیک شده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، دیروز و امروز ، توسعه پایدار ، آب ، انرژی خورشیدی ، باد ، فرم ، مصالح ، مولفه های اقتصادی ، اجتماعی ، محیطی ، معماری دیروز و امروز