اثرات ریسک درآمدی بر انتخاب الگوی بهینه ی کشت محصولات زراعی شهرستان ری (کاربرد مدل های برنامه ریزی خطی و درجه ی دو)

فرآیند تولید کشاورزی همواره همراه با ریسک میباشد. لذا توجه به ریسک در برنامه ریزی ریاضی ضروری میباشد. در این مطالعه به بررسی تاثیر ریسک بر انتخاب الگوی کشت بهینه محصولات زراعی شهرستان ری پرداخته شد. الگوی بهینه ی کشت منطقه در دوحالت عدم توجه به ریسک با استفاده از برنامه ریزی خطی و منظور کردن ریسک با استفاده از برنامه ریزی درجه ی دو تعیین گردید. آمار و اطلاعات مورد نیاز در این مطالعه به روش میدانی و از طریق تکمیل 149 پرسشنامه که به وسیله مصاحبه حضوری با بهره برداران منطقه بوده است، بدست آمده است. همچنین از آمار و اطلاعات سازمان جهاد کشاورزی و سازمان و ادارات مربوطه شهرستان ری نیز استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل برنامه ریزی خطی ساده نشان میدهد که سطح زیر کشت محصولات گندم آبی و یونجه آبی در حالت بهینه نسبت به حالت فعلی افزایش و سطح زیر کشت محصولات جو آبی و گل کلم کاهش یافته است. سطح زیر کشت محصولات ذرت علوفه ای و سبزی بدون تغییر باقی مانده است. نتایج حاصل از برنامه ریزی درجه دو حاکی از آن است که با افزایش بازده برنامه ای مقدار ریسک نیز افزایش مییابد و در بالاترین سطح ریسک همان نتایج حاصل از برنامه ریزی خطی ساده به دست می آید

کلیدواژه ها:

ریسک درآمدی ، الگوی بهینه ی کشت ، مدل برنامه ریزی خطی ، مدل برنامه ریزی درجه ی دوم ، شهرستان ری