بررسی چالشهای موجود در نظام برنامه ریزی و مدیریت فضایی شهری و تاثیر آن بر توسعه فضایی شهرهای ایران

تصور شهر به عنوان سیستمی از مولفه های کالبدی، عملکردی، ارتباطی و سیاسی بر اهمیت ماهیت پویای این پدیده تاکید داشته است. ظرفی که شهروندان و جریان های متاثر از فعالیت هایشان را به عنوان مظروف بر خود جای داده و از آن تاثیر گرفته و تاثیر می گذارد. شهرها در تاریخ، تمدن ساز و راهگشای پیشرفت های جامعه بشری بوده اند. در دوران معاصر، جامعه ایرانی نوعی از شهرسازی را تجربه کرده است که حاصل گذار بسیار سریع از جامعه سنتی به جامعه مدرن بود. حال نیز کشور ما هنوز صنعتی شدن را تجربه می کند، با موج دیگری از جهانی شدن و شکل گیری فضایی از جریان ها رو به رو می باشد. شهرهایی که تحت تاثیر جریان های اطلاعات، قدرت و ثروت شکل می گیرند. به نظر می رسد اینگونه شهرها در آینده، نه تمدن ساز خواهد بود و نه شهروندساز. پاسخ به این پرسش که چه نوع کالبد و فضایی می تواند پاسخگوی نیاز های انسانی باشدکه در دوره تحولات و تغییرات مافوق سریع زندگی میکند، مسیولیت بزرگی بر دوش نخبگان جامعه است. شایسته است، این مساله مورد توجه قرار گیرد که برآیند تعاملات و جریان های شهری (اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی ، محیط زیستی و...) چه فضایی را می تواند درآینده شکل دهد به عبارتی جمله دیوید هاروی نیز بر این واقعیت تاکید می کند که انسان ها در طول تاریخ مقیاس های پیچیده ای از فضا را تولید می کنند تا به فعالیت های خود معنی دهند. پاسخ به این پرسش نیازمند بررسی چالش های موجود در مسیر توسعه جامعه شهری می باشد. چرا که چالش های موجود به عنوان مانعی بر توسعه مطلوب شهرها می باشند که در کنار دیگر عوامل، شکل آینده فضاهای شهری را خلق می نمایند. در واقع فضای شهری برآیندی از تعاملات بین چالش ها و اهداف توسعه می باشد.

کلیدواژه ها:

نظام برنامه ریزی و مدیریت فضایی ، چالش های موجود ، توسعه مطلوب