تاثیر روانشناسی محیط بر پایه توسعه پایدار درآموزش معماری

آیا معماران می توانند به طراحی ساختمانی بپردازند که کالبد آن به افزایش خلاقیت و کاهش ناهنجاری های اجتماعی و درونی افراد کمک کنند پاسخ به اینسوال نیازمند درک صحیح عوامل تاثیر گذار بر موضوع، نظیر شناخت کاربران، ابعاد وجودی، نیاز های وی، شناخت محیط و .. است تا ضمن سازماندهی وتجزیه و تحلیل اطلاعات مربوطه بتوان با شناخت فرهنگ کاربران و محیط فکری نو و راه حل متفاوت و مناسبی را عرضه نمود. حرفه معماری به دلیل ماهیت بین رشته ای خود از مباحثی مانند علوم شناختی، علوم اجتماعی، علوم انسانی و هنر در بطن خود بهره می برد، در نتیجه نه تنها محصول نهایی طراحی، بلکه فرآیند طراحی و معماری بر پایه توسعه پایدار بایستی مورد توجه و بررسی قرار بگیرد.فاصله بین محیط بالقوه، یعنی محیط ذهنی و آرمانی طراح و محیط بالفعل یعنی محیطی که ساخته می شود و مورد بهره برداری قرار می گیرد، فاصله زیادیاست. در صورتی محیط بالقوه به محیط بالفعل تبدیل می شود که شرایط اجتماعی، فرهنگی، روانی مخاطبان محیط در نظر گرفته شود.اهمیت شناخت کافی ازموضوع طراحی، نقش تعاملی محیط فیزیکی در پیشبرد یا سرکوب افراد و همچنین بهره جستن از این تعامل از مهم ترین عوامل هستند. این نوشتار با تکیه براهمیت آموزش روانشناسی محیط به مثابه حلقه گمشده در فرآیند آموزش معماری و یکی از محوری ترین دروس در فرآیند آموزش آکادمیک معماری، درجستجوی دستیابی به یک چارچوب کلی برای آموزش موثر روان شناسی محیط بر پایه توسعه پایدار به معماران می باشد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی محیط بر پایه توسعه پایدار ، آموزش معماری ، روان شناسی ، معماری ، رفتار محیطی