معیارهای معماری زیرزمینی با رویکرد معماری زیست سازگار

مفهوم پایداری امروزه به یکی از چالش های حیاتی در زندگی بشر تبدیل گشته است و تلاش برای تامین آن، برای داشتن فردایی بهتر و بدون دغدغه، در کلیه جوانب زندگی و علوم مختلف قابل رویت است. از این رو معماری و ساخت بنا، به عنوان عنصری که لازمه ادامه حیات انسان ها است، می تواند ایفاگر نقشی مهم در تامین مفهوم پایداری باشد. در مقایسه انواع معماری، معماری زیر زمینی، با دارا بودن بسیاری از جوانب پایداری، پاسخی کارآمد در امر ساخت بنا خواهد بود. در واقع هدف از ساخت بناها در زیر زمین گذشته از دلایل فضایی و زیبا شناختی ، فواید علمی آن، از جمله آزاد کردن سطح زمین از بنا و تاسیسات مزاحم ، کاهش هزینه تامین انرژی، محافظت در برابر خطراتی از جمله گردباد، طوفان، سرقت و ایجاد ارتباط دوستانه با محیط زیست می باشد. بنابراین با ساخت بنا در زیر زمین علاوه به نزدیک شدن به مفهوم پایداری می توان به معماری با سازگاری بیشتر با محیط زیست یا همان زیست سازگار، دست یافت. در این مقاله با شناسایی معیارهای معماری زیرزمینی به بررسی نمونه هایی از این نوع معماری با رویکرد معماری زیست سازگار می پردازیم. در این پژوهش سعی بر آن است که به این پرسش ها پاسخ داده شود که چه ارتباطی مابین معماری زیرزمینی و معماری زیست سازگار وجود دارد و معماری زیرزمینی چگونه پاسخگوی معیارهای معماری زیست سازگار می باشد با توجه به این فرضیه و به منظور بررسی بیش تر مباحث فوق، روش تحقیق این پژوهش ترکیبی از روش های توصیفی و موردکاوی می باشد که روند انجام آن مشتمل بر مطالعات کتابخانه ای و جمع آوری و بررسی اسناد و مدارک است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، پایداری در معماری ، معماری زیست سازگار ، معماری زیر زمینی