اثر تنش آبی بر عملکرد و برخی خصوصیات کیفی سه ژنوتیپ دستنبو و طالبی ایران

این تحقیق به منظور ارزیابی مقاومت به تنش کم آبی دو ژنوتیپ دستنبوی ایرانی ( دستنبوی بیرجند و کرمان ) و یک رقم طالبی سمسوری ورامین انجام شد. در این مطالعه، سه سطح آبیاری ( شروع آبیاری در پتانسلهای ماتریک 50-، 65- و75- سانتی بار ) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر تنش آبی بر عملکرد ، سفتی بافت میوه، میزان قندهای گلوکز، فروکتوز و ساکارز میوه و همچنین محتوای پرولین برگ گیاهان معنی دار می باشد. شروع آبیار در پتانسیل ماتریک 65- سانتی بار، کاهش معنی داری در عملکرد و اجزای آن ایجاد نکرد و از این رو می توان آن را نوعی تنش آبی تعدیل یافته برای این گیاهان به حساب آورد. اثر متقابل بین تنش آبی ژنوتیپ بر متوسط وزن میوه و میزان مواد جامد محلول معنی دار بود. در مورد این دو صفت، طالبی سمسوری در مقایسه با دو ژنوتیپ دستنبو نسبت به سطوح مختلف تنش آبی واکنش بیشتری نشان داد. تنش آبی تعدیل یافته، اثر مثبت بر میزان قند میوه (گلوکز، فروکتور و ساکارز ) داشت. در مجموع در شرایط مشابه این آزمایش می توان از طریق تنش آبی کنترل شده، بدون کاهش عملکرد معنی دار، باعث افزایش کیفیت میوه ها از نظر مواد جامد محلول شد.

کلیدواژه ها:

پتانسیل ماتریک ، پرولین ، تنش آبی تعدیل یافته