بررسی میزان رضایت مندی از تمرینات ثباتی در بیماران مبتلا به کمردرد مکانیکی مزمن غیر اختصاصی

مقدمه و هدف: مطالعات اندکی درباره درک و رضایت مندی بیماران مبتلا به کمر درد مزمن بعد ازانجام تمرینات ثباتی و یادرک کلی انها از برنامه ی درمانی انجام شده ، صورت گرفته است .هدف از این مطالعه تعیین میزان رضایت مندی از تمریناتثباتی در بیماران مبتلا به کمردرد مکانیکی مزمن غیر اختصاصی می باشد.روش کار : این مطالعه از نوع روش شناختی کیفی روی 43 بیمار مذکر انجام شد که در یک مطالعه کارآزمائی بالینی تصادفیشده به منظور بررسی اثرات برنامه تمرینات ثباتی تحت نظر به مدت 4 هفته شرکت کرده بودند . ابتدا یک مطالعه متدولوژیکبه منظور تعیین پرسشنامه رضایتمندی و بررسی اعتبار محتوائی و تکرار پذیری در دفعات آزمون آن صورت گرفت و در پایانمطالعه کارآزمائی بالینی یک نمونه از پرسشنامه در اختیار آنان قرار داده شد. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمونهای آماریتوصیفی استنباطی و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: توزیع متغیرهای دموگرافیکی نرمال بود (p>0.43) 53/5درصد از آنا ن سابقه کم تحرک و 58/1 درصد از آنان سابقه فعالیت ورزشی داشتند . محل درد 46/5 درصد از بیماران وسط کمر و وسعت درد 65/2 درصد آنان تنها در ناحیه کمر بوددرد بیماران به دنبال انجام تمرینات ثباتی کاهش معنی داری را نشان داد (p<0.001). در حالیکه توانائی عملکردی در قالب نمرات مقیاس اوسوستری و کیوبک بیانگر افزایش معنی داری بود (p<0.002). میانگین و انحراف معیار نمره کلی به دست آمده ازپرسشنامه رضایت مندی 4/07±16 بود.نتیجه نهائی : انجام تمرینات ثباتی باعث رضایت مندی بیماران مبتلا به کمردرد مکانیکی مزمن می گردد که این امر ممکن استمربوط به کاهش درد و افزایش عملکرد این بیماران به دنبال انجام تمرینات ثباتی باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین درمانی ، رضایت مندی ، عملکرد ، کمردرد