بررسی بینامتنی قرآن کریم و شعر قیصر امین پور

درهم تنیدگی متون، حاصل رویکرد زبان شناختی به ادبیات و نقد متن محور است. در اینزمینه، قیصر امین پور شاعر متعهد و نام آشنای ایران به اشکال گوناگون، تحت تأثیر قرآن کریمقرار گرفته است. این اثرپذیری گاه از مضمون و محتوا و گاه در الفاظ و فنون بیانی قرآن،صورت پذیرفته است. در شعر امین پور انواع گوناگون اقتباس از جمله: تلمیح، تحلیل، اثرپذیریواژگانی، اثرپذیری گزارهای و جز آن ملاحظه می شود. علاوه برگونه های مختلف اقتباس، آرایهایهام تناسب با اثرپذیری از آموزه های قرآنی، در شعر این شاعر، حضوری چشمگیر دارد. قیصر ازاین آرایه ها بیشتر به منظور بیان رساتر دردها و رنج های انسان معاصر که از معنویات دور گشته،استفاده نموده است. اثرپذیری امین پور از قرآن کریم با چنان ظرافتی همراه است که پی بردن بهاصل و ریشه سروده هایش اغلب کاری دشوار بوده، و نیازمند دقت و تأمل فراوان می باشد.براین اساس، مقاله حاضر، تلاشی در جهت واکاوی شیوه های اثرپذیری قیصر امین پور است که در مباحث زبان شناسی نوین از آن به عنوان «بینامتنی» یا «تناص» یاد می شود.

کلیدواژه ها:

بینامتنی ، قرآن کریم ، قیصر امین پور ، ایهام ، تلمیح ، اثر پذیری واژگانی ، اثرپذیری گزاره ای