ارزیابی محیط زیست استراتژیک (SEA) در مسیر توسعه پایدار در کشور ایران

امروزه ارزیابی های محیط زیستی به طور فزاینده ای به عنوان بخشی از فعالیت های توسعه بکار گرفته می شوند. انجام ارزیابی محیط زیستی طرح ها یکی از راه های قابل قبول برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار بوده و می توان براساس آن آثار بالقوه محیط زیستی که در اثر اجرای طرح ها پدیدار می شود را شناسایی کرده و با گزینه های مختلف اقدام به حل آن ها نمود. از این رو با توجه به اهمیت این امر، روش ها و تکنیک های مختلفی ایجاد شده است. در این میان ارزیابی محیط زیستی استراتژیکی، یک فرایند و رویکرد سیستماتیک و نوین است که شناسایی، پیش بینی و ارزیابی اثرات و پیامدهای محیط زیستی را در عالی ترین سطوح تصمیم گیری مد نظر قرار می دهد. هدف این مقاله ارائه ی الگوی کاربردی برنامه ریزی استراتژیکی محیطی و وجوه تمایز آن با ارزیابی اثرات (EIA)، و پژوهش حاظر به ارائه چشم اندازی جامع و کاربردی از ارزیابی استراتژیکی محیطی کشور ایران پرداخته است. نتایج پژوهش بیانگر این است که با توجه به حساسیت برنامه ریزی در محیط های طبیعی، لزوم یک برنامه راه که بتواند برنامه ریزان محیطی را در رسیدن به اهداف توسعه پایدار کمک کند بشدت احساس می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، برنامه ریزی استراتژیک ، ارزیابی اثرات محیطی ، ایران