طراحی فضاهای بازی و آموزشی کودک

کودکان نیروهای بالقوه ای هستند که برای تداوم و انتقال ارزش ها به نسل های آینده باید مورد توجه قرار گیرند. آموزش براساس بازی، به عنوان ابزار کسب تجربه و یادگیری است زیرا یادگیری بر تجربه استوار است و برای کودک مهمترین ابزار کسب تجربه، بازی می باشد و از طرفی دیگر اهمیت محیط در کسب تجربه و یادگیری بهتر را نمی توان نادیده گرفت. براساس مطالعه حاضر فرض بر این است که طراحی فضاهای یادگیری کودک براساس بازی می تواند در رشد و سلامت آن ها تاثیر بسزایی داشته باشد. اما مساله اینجاست که چگونه می توان با درنظر گرفتن ویژگی های کودکان، فضاهای یادگیری با کیفیت بالا برای آنها طراحی کرد. رشد و نمو و بارور شدن استعدادهای آدمی جز در صحنه زندگی شکل نمی گیرد و بازی نمونه ی کوچکی از زندگی واقعی است. با توجه به اهمیت نقش بازی در آموزش و تربیت کودکان، در پژوهش حاضر نقش بازی در آموزش کودکان مورد بررسی قرار می گیرد که به دو روش توصیفی و تحلیلی صورت گرفته است. نوع روش تحقیق کیفی می باشد که با استفاده از اطلاعات موجود در کتب، سایت ها و آرشیو سازمان ها من جمله سازمان بهزیستی، آموزش و پرورش و مدیریت و برنامه ریزی گرداوری می شود.

کلیدواژه ها:

بازی ، فضای یادگیری ، آموزش کودک