گونه های سکونتگاهی حوزه ی جنوبی زاگرس با رویکرد تاثیرات فرهنگی و اجتماعی بر کالبد معماری

هدف این مکتوب را می توان گامی در مسیر شناخت هر چه بیشتر سکونتگاه سنتی در استان های لرستان ، ایلام و بخش شمالی خوزستان قلمداد نمود . پیش از همه بیان ضرورت و اهمیت مسئله با ذکر نکای بیان خواهد شد که شامل : عدم پژوهش لازم و جامع در زمینه موضوع مطروحه در طول زمان ، وجود فرهنگ غنی با دارا بودن تنوعی فوق العاده در غرب و جنوب غرب ایران ، غنای معماری سکونتگاهی در این بخش ها به سبب پیشینه تاریخی یکجانشینی در حوزه زاگرس ، بررسی دو گونه پهنه اقلیمی سرد و کوهستانی - گرم و نیمه مرطوب در کنار دو گونه سکونتگاهی ثابت و موقت است . پس از شناخت علت انتخاب طرح ،دیگر مسئله حائز اهمیت روشهای مناسب جمع آوری اطلاعات و تحقیق می باشد . جهت آشنایی و شناخت هرچه بیشتر ویژگی های فرهنگی و اجتماعی گردآوری اطلاعات بوده است . دومین گام تحلیل چندی و چونی سکونتگاه ها می باشد که راه را برای یافتن رابطه میان کالبدها بنا و ویژگی های فرهنگی و اجتماعی ساکنین خواهد گشود . در این مسیر مطالعه نظریات صاحبنظران پیرامون نحوه شکل گیری این پیوند در کنار حضور فیزیکی در فضاهای موجود و تهیه تصاویر از جمله روشهای مورد استفاده بوده است . بخش پایانی به یافته ها اختصاص یافته است و به تشریح تاثیرات ویژگی های فرهنگی و اجتماعی بر کالبد معماری که عموما در مناطق سردسیر بصورت مستقیم بر روند شکل گیری فضاها ، تقسیم بندی فضایی ، تناسب فضایی اثر گذار بوده و حریم اندرونی و بیرونی را در پی دارد . همچنین تاثیر گزینه اقلیم بر کالبد معماری در این مناطق تا حدی بر دیگر موارد تاثیر گذار غالب می باشد و در اقلیم سردسیر با به حداقل رسیدن ابعاد فضا و ظهور یک معماری برونگرا خودنمایی می کند و در اقلیم گرم به همراه مباحث فرهنگی و نوع خاص سکونتگاه موقت مردم یک معماری بطور فزاینده برونگرا را به نمایش می گذارد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه ثابت ، سکونتگاه موقت ، معماری برونگرا