نقش دولت ها در سامان دهی سیاست های تامین مسکن اجتماعی با تاکید بر برنامه های توسعه اقتصادی و اجتماعی

تأمین مسکن مناسب به ویژه برای گروههای کمدرآمد شهری از مهمترین مسایل و چالشهای پیش روی کشورهای جهان برای دستیابی به توسعه پایدار محسوب میشود و تقریب ا همه کشورهای جهان در این زمینه با معضلات جدی مواجه هستند. بر این اساس از دهههای گذشته سیاستهای مختلفی برای حل این معضل ارائه و اجرا شده است . دولتمردان و سیاستگزاران در طول تاریخ، هرکدام به نوعی با این موضوع مواجه بودهاند و تامین مسکن را برای تمامی اقشار جامعه، به عنوان یکی از سرفصلهای اساسی و اصلی کار خویش مدنظر داشتهاند . با توجه به اهمیت بررسی تجارب جهانی به عنوان راهنمایی برای مدیران، برنامهریزان و سیاستگذاران مسکن در ایران در این مقاله سعی شده، سیاستهای تأمین مسکن گروههای کمدرآمد شهری در کشورهای مختلف جهان مورد بررسی قرار گیرد. روش مورد استفاده در این مقاله، روش تحلیلی توصیفی - بوده و گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از تجربیات کشورهای دیگر در خصوص مسکن اجتماعی میتواند آثار سودمند و مفیدی دربر داشته باشد. به ویژه در بخش مسکن کشور که برای اولین موضوعی تحت عنوان مسکن اجتماعی طرح گردیده است. ضرورت پرداختن به تجربیات جهانی مسکن اجتماعی از دیدگاهی دیگر نیز حائز اهمیت می باشد: مسکن اجتماعی برای اولین بار در کشورهای اروپایی و مقارن با انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم میلادی پدیدار گشته است. با توجه به این سابقه طولانی، با بررسی ابعاد گوناگون برنامه تامین مسکن اجتماعی در این کشورها، می توان به چگونگی استفاده از این تجربیات جهت بکارگیری در شهرهای ایران آگاهی یافت .

کلیدواژه ها:

مسکن اجتماعی ، مسکن اقشار کم درآمد ، دولت ، برنامه توسعه