ارزیابی بهسازی بافت های فرسوده شهری در راستای بهینه سازی ناهنجارها و توسعه پایدار: مطالعه موردی بافت شهری منطقه 8 تهران

با توجه به روند رشد و توسعه شهرها در جوامع معاصر امروزه مساله فضا و توسعه پایدار از اهمیت قابل توجهیبرخوردار گردیده است. از سوی دیگر یکی از مهمترین چالش های نظام مدیریت شهری در شهرهایی که دورهفشرده رشد و توسعه را طی نموده اند مسله بافت فرسوده شهری است که در صورت مداخله مناسب میتواند بهعنوان منبع فضایی باارزش راه گشای بسیاری از مشکلات به وجود امده در مسیر توسعه پایدار و پدافند غیر عاملشهری باشد. هدف اصلی این تحقیق با توجه به وسعت دامنه مشکلات این گونه بافت ها، ارزیابی فعالیت هایبهسازی بافت های فرسوده و رسیدن به اهداف توسعه پایدار به منظور بهینه سازی ناهنجارهای ایجاد شده میباشد. این پژوهش بدنبال کارآمدسازی استراتژی های مداخله گر در جهت ارتقاء شرایط سکونت در بافت هایفرسوده است. از مشکلات این بافت ها به مواردی چون ریزدانگی بناها، عرض کم معابر، قدمت بالای املاک، غیرمقاوم بودن ساختمان ها در برابر زلزله ، سکونت بزه کاران و معتادین، توان مالی پایین ساکنین و خدمات رسانیضعیف می توان اشاره کرد. احیای بافت های فرسوده می تواند ارزش کالبدی را ارتقاء داده و انگیزه شهروندان رانسبت به سکونت در این مناطق افزایش دهد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و ازلحاظ نحوه گردآوری داده-ها، توصیفی و از جهت دسترسی به پارامترهای جامعه مورد مطالعه پیمایشی می باشد و نحوه جمع آوری اطلاعاتاز روش کتابخانه و گردآوری دادهای پایه از روش های مطالعه اسنادی و میدانی بوده برای تجزیه و تحلیل داده ها،از تحلیل کیفی استفاده شده است. جامعه آماری مورد نظر این تحقیق، بافت فرسوده محله وحیدیه واقع درناحیه سه شهرداری منطقه 8 تهران می باشد. نتایج تحقیق بیانگرآن است که مشکلات کالبدی و زیست محیطی،معضلات اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی بیشترین درصد معضلات را دارا می باشند . همچنین در بررسی ابعادکالبدی، پایین بودن کیفیت سازه ها، ریزدانگی قطعات و نفوذ ناپذیری معابر از جمله مهمترین مشکلات بافت موردمطالعه هستند.

کلیدواژه ها:

بهسازی ، توسعه پایدار ، پدافند غیرعامل ، بهینه سازی ناهنجارها