تاثیر بادرنجبویه بر باکتری های گرم مثبت به عنوان آنتی بیوتیکی طبیعی

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 679

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCFOODI23_616

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1395

چکیده مقاله:

داروهای شیمیایی تاثیرات مخربی در استفاده طولانی مدت از خود به جای می گذارد به طوری که محققیق را بر این داشته که از داروهای گیاهی بیشتر استفاده کنند. سالانه مقادیر زیادی داروهای گیاهی از سوی پزشکان تجویز می گردد. داروهای گیاهی می توانند در مقادیر بالا تجویز گردند، اکثرا عوارضی ندارند، تداخل دارویی پیدا نمی کنند و به راحتی برای اقشار حساس جامعه (کهن سالان، کودکان، زنان باردار و ...) قابل استفاده هستند. در سال های اخیر مطالعات زیادی پیرامون نگهدارنده های طبیعی مانند اسانس ها و عصاره های گیاهی صورت گرفته است. عصاره ها و اسانس های گیاهان دارویی و اجزای تشکیل دهنده آنها دارای اثرات شناخته شده ضدباکتریایی می باشند. بادرنجبویه با نام علمی Melissa officinalis یکی از رایج ترین گیاهان دارویی می باشد. بادرنجبویه یا ملیس گیاه دارویی است که به عنوان آرام بخش، ضد اسپاسم، ضد باکتری، ضدویروس مطرح میباشد و در درمان اختلالات گوارشی با منشأ عصبی و اضطراب مؤثر است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر عصاره اتانولی و اسانس بادرنجبویه بر باکتری های گرم مثبت باسیلوس سرئوس و استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان آنتی بیوتیکی طبیعی بود. حداقل غلظت بازدارندگی (MIC)اسانس بادرنجبویه برای باسیلوس سرئوس و به ترتیب 5/2 و Mg/ml 1/04 بود. حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) عصاره متانولی بادرنجبویه برای باکتری های گرم مثبت باسیلوس سرئوس و استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب 1/3 و Mg/ml 8/33 بود. هاله عدم رشد اسانس بادرنجبویه برای باکتری های گرم مثبت باسیلوس سرئوس و استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب 25/88 و ppm 21/33 بود. عصاره اتانولی برای باکتری باسیلوس سرئوس در همه غلظت های 50، 10 و 200 mg/ml دارای هاله عدم رشد بود ولی تاثیر بسیار کمی داشت و همچنین برای باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در غلظت های 100 و mg/ml 200 دارای هاله عدم رشد بود که بر روی این باکتری هم تاثیر زیادی نداشت

کلیدواژه ها:

نویسندگان

نیلوفر کیوان جعفری

گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران

علی محمدی ثانی

دانشیار، گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Akhondzade) Basti A. Iranian Medicinal Plants Encyclopedia. First Ed. Tehran. ...
  • Bisset NG, Wichtl M. Herbal drugs and phytopha rmaceuticals. 2th ...
  • Burt S, 2004. Essential oils: their antibacterial properties and potential ...
  • Carnat AP, Carnat A, Fraisse D, Lamaison JL. The aromatic ...
  • Hohmann J, Zupko _ Redei D, Csanyi M, Falkay G, ...
  • Schultze W. Meliss officinalis L. an old medicinal plant with ...
  • Lamaison JL, Petitjea n-Freytet C, Duband F, Carnat AP. Rosemarinic ...
  • Nunez M, Rodriguez JL, Garcia E, Gaya P and Medina ...
  • Priscila G Mazzola , Alzira MS Martins and Thereza CV ...
  • Roler S, 1995. The Quest for Natural Anti microbials as ...
  • Rudolf M and Scherer S, 2001. High incidence of Listerid ...
  • Smith p, Stewart J and Fyfe L, 2001.The potential application ...
  • Tassou CC and Nychas G!, 1994. Inhibition of Staphylo coccus ...
  • Ultee A, Bennik HJ and Moezelaar R, 2002. The phenolic ...
  • Velag J, Studlla G. The Medicinal Plants. Persian Translation by ...
  • نمایش کامل مراجع