ایروژل، ساختاری نوید بخش برای ریز پوشانی ترکیبات غذایی و دارویی

ایروژل ها ساختار های متخلخل با حجم، مساحت سطح حفرات بالا، وزن و چگالی پایین، سطح ویژه و مقاومت مکانیکی بالا هستند که در اشکال و اندازه های مختلف، تولید می شوند. ایروژل های اولیه از ترکیبات غیرآلی تولید می شدند. با در نظر گرفتن خصوصیات منحصربه فرد ایروژل ها و تغییر دادن مواد اولیه سازنده آنها، می توان ترکیبات عملگرای غذایی و دارویی را در آنها ریزپوشانی کرد. هیدروکلوئید ها، ترکیبات زیست تخریب پذیر و سازگار با محیط زنده هستند، این خصوصیات آنها را به عنوان بهترین ماده اولیه برای تولید ایروژل با کاربرد غذایی معرفی می کند. اولین مرحله برای تولید ایروژل، تشکیل ژل در محلول آبی با استفاده از ترکیبات ایجاد کننده اتصالات عرضی شیمیایی یا فیزیکی است. مرحله بعدی تعویض آب موجود در ساختار ژل، با حلال است که در نهایت ژل الکلی به دست خواهد آمد. آخرین مرحله، خارج کردن الکل از ساختارژل الکلی با دی اکسیدکربن فوق بحرانی است. یکی از چالش های مهم به هنگام خشک کردن هیدروژل در فشار اتمسفر یا خشک کردن انجمادی، انقباض شبکه ژل و ترک خوردن آن در نتیجه خروج آب از لوله های مویین ساختار ژل می باشد. در خشک کردن ژل با دی اکسیدکربن فوق بحرانی، با تعویض اولیه آب با حلال و در ادامه خارج کردن حلال با دی اکسیدکربن فوق بحرانی، ساختار اولیه هیدروژل تا حدود زیادی در ایروژل نهایی دست نخورده باقی می ماند. تاکنون ایروژل های پلی ساکاریدی شامل ایروژل نشاسته، آگار، ژلاتین، پکتین و نیز پروتئین های آب پنیر و سفیده تخم مرغ با موفقیت تولید شده اند و ترکیبات دارویی مختلف در ساختار آنها بارگذاری شده است. نکته قابل توجه این است که خصوصیات رهش ترکیب کپسوله شده در ساختار ایروژلها را می توان با تغییر دادن خصوصیات سطحی آنها، تغییر داد؛ تمامی این خصوصیات ایروژل ها را به ساختار هایی نوید بخش برای رهش کنترل شده ترکیباتی که حلالیت کمی در آب دارند، معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

ایروژل ، خشک کردن فوق بحرانی ، هیدروکلوئید