مروری بر برنامه ریزی کاربری اراضی از دیدگاه توسعه پایدار

برنامه ریزی کاربری زمین، به چگونگی استفاده، توزیع و حفاظت اراضی، اطلاق میشود. این نوع برنامه ریزی از دیدگاه های متفاوتی می تواند مورد توجه قرار گیرد از جمله، دیدگاه توسعه پایدار یکی از مقبولترین دیدگاه های نگرش به کاربری اراضی می باشد. در دهه های اخیر در کشور ایران شاهد رشد سریع و روز افزون جمعیت شهرها و افزایش سریع شهرنشینی بوده ایم. یکی از مشهورترین عوارض توسعه سریع شهرنشینی در کشوری مثل ایران، پیدایش پدیده کمبود زمین و مبارزه برای تصاحب زمین در شهرها می باشد و برجسته ترین اقدام سیاسی توده های شهری در بسیاری از شهرها تصاحب و تصرف غیرقانونی زمین در خارج از محدوده شهرها است که به رشد و توسعه بدون برنامه و بد قواره شهرها دامن زده و راه را برای برنامه ریزی های آتی کاربری های اراضی شهری تنگتر می کنند . لذا حفظ الگوهای منسجم و مطلوب توسعه شهری از مشکلات اکثر شهر های ایران می باشد و تنها راهکار ایده ال و مطلوب توسعه شهری همگون، برنامه ریزی برای نحوه استفاده از زمینه ای شهری برای حال و آینده شهرهاست ؛ چرا که برنامه ریزی کاربری اراضی شهری یکی از محورهای اصلی برنامه ریزی شهری است که همراه با برنامه ریزی شبکه، فضای سبز، تاسیسات شهری و غیره ، استخوان بندی اصلی شهر و نحوه توسعه آتی شهر را مشخص می کند. نحوه رویکرد و چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری نه تنها نقش اساسی در کیفیت و کارآیی برنامه های جامع شهری خواهد داشت ؛ بلکه اساس نظام توزیع فعالیت ها، خدمات و سرانه کاربری ها را تعیین نموده و به توسعه پایدار شهری خواهد انجامید.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، توسعه پایدار ، استانداردهای کاربری زمین ، شهر پایدار ، پایداری ، توسعه ،