باستان گرایی در ادبیات (از ورود اسلام تا پایان صفاریان)

نهضت شعوبیه از نهضت های مهم تاریخ و تمدن اسلامی است. با روی کار آمدن امویان اصل بزرگ برابری و مساوات که اززمان پیامبر مبنا قرار گرفته بود، جای خود را به برتری نژاد عرب بر سایر اقوام و تحقیر این ملل بخصوص ایرانیان بود. نهضتشعوبیه اولین حرکت در برابر موج برتری جویی اعراب بود. افراد این نهضت برای تجدید استقلال و احیاء مفاخر از دست رفتهایرانیان تلاش کردند و با اقدامات خود حس ملیت را در ایرانیان برانگیختند. در این راستا آنان برای نشر عقاید خود به ادبیاتو شعر روی آوردند. در ادامه ی حرکت شعوبیان دهقانان نیز نقش واسطه گری خود در انتقال فرهنگ ایران باستان به دورهاسلامی را نیز به شکلی مسالمت آمیز به عمل آوردند و فرهنگ اصیل و عامیانه ایران باستان را به ادبیات ایران اسلامی رامنتقل کردند. با پیدایش حکومتهای ایرانی چون طاهریان و صفاریان نیز توجه به ادبیات و باستان گرایی رواج داشت. اینمقاله در صدد است با روش توصیفی- تحلیلی از طریق برکشیدن منابع کتابخانه ای تا حد امکان نگرش به باستان در ادبیات دوران میانه از ورود اسلام تا پایان صفاریان را مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

ایران باستان. ادبیات پارسی. شعوبیه ، دهقانان ، طاهریان. صفاریان