تاثیر روانشناختی در طراحی مهد کودک و خلاقیت کودک

رشته روانشناسی محیط که از سال های 1961 تا 1966 م، شکل گرفته دانشی است تجربی که بر اساس نیازهای روانشناسان و معماران جهت ارتقای کیفیت محیط انسان ساخت و حل معضلات معماری مدرن و پاسخگویی به خواست های بهره وران از فضاهای انسان ساخت نزدیک به 5 دهه است بوجود آمده است. معماران مدرن از شعارهایی چون فرم از عملکرد پیروی می کند و ماشین برای زندگی تبعیت می کردند. با توجه به توضیحی مختصر از روانشناسی محیط، شعارهای معماران مدرن و توجه به اینکه کودکان آینده سازان خواهند بود حضور آنها در مهد کودک و تأثیر محیط بر رشد و شکوفایی خلاقیتشان می توان به ضرورت این تحقیق پی برد. این مقاله بر پایه مطالعه منابع کتابخانه ای و روش قیاسی به همراه تحقیق جهت شناسایی، بررسی و ارزش یابی و مشاهدات علمی شکل گرفته است. معماران مانند پزشکان و روان شناسان باید تا حدودی کودک را شناخته علایق آنها را دریابند و با توجه به علایق آنها و استفاده از اشکال و حجم های ساده مانند: مربع، مستطیل، مثلث و به کاربردن فرم های نرم جهت طراحی کلاس های آموزشی و راهروها و ... ا قدام نموده و در عین حال نباید خلاقیت و پویایی در قسمت ورودی و رنگ در مجموعه نادیده گرفته شود.

کلیدواژه ها:

روانشناسی ، کودک ، مهد کودک ، خلاقیت ، خلاقیت کودک