تحلیل و ارزیابی توسعه پایدار روستایی (موردمطالعه:روستاهای شهرستان البرزقزوین)

لزوم توجه به پایداری درتوسعه روستاها ضرورت تأکید بر ارائه راهکارهای مناسب در تحقیقات آتی را روشن می سازد تا به برنامه ریزان در امر تصمیم گیری برای رسیدن به توسعه پایدار روستایی یاری رسانند. یکی از این راهکارها سنجش و ارزیابی سطح پایداری روستاها می باشد. دراین راستا هدف از این مطالعه ارزیابی میزان پایداری روستاهای شهرستان البرز می باشد روش تحقیق توصیفی – تحلیلی بوده که بمنظور جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای- اسنادی و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل روستاهای دو بخش محمدیه و مرکزی شهرستان البرز می باشد که طبق سرشماری 1390 جمعا دارای 23676 نفر است و جامعه نمونه طبق فرمول کوکران 378 نفر برآورد شده است. انتخاب جامعه نمونه جهت تکمیل پرسشنامه ها به روش تصادفی سیستماتیک بوده است و تعداد نمونه ها نیز به روش طبقه ای و بر مبنای نسبت جمعیت توزیع شده است. در این تحقیق که سطوح پایداری بر اساس مدل بارومتر پایداری پرسکات آلن و رادار پایداری AMOEBA اندازه گیری شده نتایج نشان داد که از نظر شاخص های پایداری کل؛ روستاهای بخش مرکزی بجز روستای مشعلدار که ناپایدار بالقوه بوده است، در سطح متوسط قرار دارد؛ و در روستاهای بخش محمدیه به جز روستای حصارخروان که در سطح پایدار بالقوه و شترک که ناپایدار بالقوه می باشد بقیه روستاها در سطح پایداری متوسط قرار دارند. لازم به ذکر است این روستاها از نظر شاخص های اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی در سطوح مختلفی از پایداری قرار دارند که در نهایت با توجه به ضعف روستاها در هریک از این ابعاد پیشنهادهایی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار روستایی ، ارزیابی ، مدل پرسکات آلن ، شهرستان البرز