پهنه بندی مخاطرات زمین لغزش با استفاده از روش شاخص همپوشانی (مطالعه موردی: حوضه آبریز سد ستارخان)

زمین لغزش به حرکت توده ای از سنگ یا خاک اطلاق می گردد که به طور طبیعی و تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیر جاذبه در دامنه های شیبدار بوقوع می پیوندد و می تواند خسارات فراوانی را به دنبال داشته باشد. استفاده از روش های مختلف جهت شناسایی مکان های با خطر بالا، می تواند به جلوگیری و کاهش خسارات ناشی از این پدیده طبیعی کمک کند. یکی از این روش ها پهنه بندی خطر وقوع زمین لغزش به روش شاخص همپوشانی است. در این روش ابتدا نقشه زمین لغزش های منطقه با استفاده از عکس های هوایی و بازدیدهای میدانی تهیه شد. سپس فاکتورهای کنترل کننده در وقوع زمین لغزش استخراج و در نهایت با قضاوت کارشناسی به این فاکتورها امتیاز داده می شود. هر لایه اطلاعاتی شامل امتیازهای مختلفی بوده و خود لایه نیز مستقلا دارای ارزش خاصی تحت عنوان وزن می باشد که ارزش امتیاز و وزن لایه های مختلف توسط کارشناس تعیین می گردد. در حوضه آبریز مورد مطالعه فاکتورهای موثر در وقوع زمین لغزش شامل لیتولوژی، مقدار شیب، جهت شیب، کاربری اراضی، میانگین بارش ماهیانه، نزدیکی به گسل ها، فاصله از آبراهه و ارتفاع می باشند. نتایج تلفیق اطلاعات مذکور در این محدوده حاکی از آن است که حدود 0/04 درصد از کل مساحت حوضه آبریز مورد مطالعه دارای احتمال وقوع زمین لغزش خیلی زیاد و 38/17 درصد آن دارای احتمال وقوع زمین لغزش زیاد می باشد.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، حوضه آبریز سد ستارخان ، زمین لغزش ، شاخص همپوشان